Возљубени празникољупци,
Сета наша вера во вечноживиот Бог се потпира врз најголемиот настан во историјата – врз Христовото воскресение! Оти, ако Христос не воскреснеше, напразна ќе беше нашата проповед и празна ќе беше нашата вера2! Но Тој навистина воскресна и со тоа на човековиот род засекогаш му го покажа патот кон вечноста. И само Христовата жртва можеше да ни го дари Царството небесно! Имено, пред доаѓањето, страдањето и Воскресението на Господа, човековиот род беше неутешно заробен во оковите на смртта. Таа, како најсуров противник, ја држеше човековата природа лишена од надежта за вечен живот. Тиранијата на смртта, како последица на прародителската непослушност кон Бога, земаше силен замав преку ширењето на себељубието, неправдата и лагата, односно преку сите гревовни страсти што го осакатуваат човековото битие.

Кога гревот, кој е беззаконие3, ќе ја зароби душата, тогаш различните негови пројави стануваат цел на животот. И така, со страв од смртта, без надеж за нејзино надминување, човековиот род беше заробен во темнината на сите зла. Па, при неможноста да Го спознаат единствениот и вистински Создател, луѓето ја заменија вистината Божја со лага и му се поклонија и му служеа на создаденото повеќе отколку на Создателот4. Така, човековата душа беше станала плен на бесмислата, произлезена од оддалечувањето од единствената Смисла, од вистинскиот и неисцрпен Извор на животот – Творецот и Седржителот на сето видливо и невидливо создание.

И само Оној, Кој го дарува животот, можеше да го ослободи човекот од ропството на гревот и да му го покаже излезот од власта на смртта. Затоа Бог ја прими на Себе човековата природа, неразделно соединета со Божјата. Тој дојде во светот како Богочовек, и Се даде Себеси5, умирајќи за нашите гревови6, и со Својот спасоносен подвиг и со Своето воскресение, на човекот му го осветли патот кон полнотата на животот, дарувајќи му ја единствената вистинска слобода. Воскреснатиот Син Божји ја извојува победата за сиот човеков род, како победа на светлината над темнината, на вистината над лагата, на правдата над неправдата и на животот над смртта!
Христовиот живоносен гроб се покажа како извор и за нашето воскресение7. Тој неповторлив настан е најава и потврда за сеопштото воскресение, бидејќи знаеме дека Оној Кој Го воскресна Господа Исуса и нас ќе нè воскресне8. Со тој настан секому му е дадена можност во своето срце да Го всели Христа, па, преку Него и со Него, да биде достоен учесник во вечниот живот. Така, Бог, како наш Создател, ја положил во нас вечноста, до која можеме да стигнеме само преку Христа, и тоа уште овде – на Земјава. Ако Го возљубиме Бога и ги љубиме луѓето, преку исполнување на евангелските пораки, тогаш ќе бидеме подготвени за сеопштото воскресение.

Возљубени чеда во Господа,
Силата на воскреснатиот Христос се покажува низ сите поколенија, пројавувајќи се во многубројните осветени христијански души, во секое време и на секое место. Апостолите ја раширија благата вест за Христовото воскресение на сите страни од светот; многубројните маченици, заради верата во Христа Бога, ја сведочеа едната и иста Христова вистина; преподобните и богоносни отци, со помош на оваа непобедлива сила, ги победија сите противници на правдата. Затоа, многубројните светители треба да ни бидат светол пример што треба да го следиме, за да достигнеме богоугоден живот. А и ние, како христољубив народ, по целата македонска земја, имаме богато наследство од многубројни знајни и незнајни Божји угодници, кои можат и треба да ни бидат образец во животот.
Добродетелите коишто извираат од Божјата наука се секогаш исти. Но, за да ги постигнеме и усвоиме во животот, неопходни ни се: покајанието, преумувањето и преобразувањето, односно нужно е катадневно да стануваме подобри и подобродетелни. Токму доброто, правдата, незлобливоста и љубовта го сочинуваат вистинскиот живот. Затоа, човекот треба постојано да се усовршува, бидувајќи притоа поткрепен и охрабрен од вечниот живот и од светлината на воскресението. Тоа, пак, ќе влијае во сите области на човековото живеење, па на тој начин и семејството ќе се зацврстува и општеството ќе напредува.

Возљубени чеда на Мајката Македонска Црква,
Во ова време кога засилено се поддржуваат и се шират овоземни, минливи и распадливи вредности, ние, како православен народ, да се придржуваме до евангелските пораки, не заборавајќи дека Христос е ист вчера, и денес, и во вечни векови9. Да веруваме во секој Христов збор, зашто небото и земјата ќе минат, но зборовите Негови нема да поминат10. Така, соединети во Неговото име, да се трудиме да живееме согласно со богатото предание на нашите предци, сведочејќи за Него преку празнувањето на триумфот на животот над смртта. Па, да се чуваме од меѓусебни поделби, коишто водат до нарушување на нашето сенародно единство, и да не забораваме: нашиот македонски народ низ вековите се одржал затоа што за свој темел Го имал Христа Бога и Неговите вечни вредности, а за своја мајка ја имал Црквата.

Годинашниов Велигден, за првпат по забранувањето на дејноста на Охридската Архиепископија во 1767 година, го прославуваме во радоста на единството со сите останати помесни Православни Цркви. Му благодариме на воскреснатиот Христос Бог поради тоа, и просиме Неговата благодат богато да се излева врз православниот македонски народ, но и врз сите што живеат на просторите на нашата Македонија, и да нè сочува од разните поделби и непријателства. Единството во Православието и признавањето на нашиот автокефален статус нека ни бидат поттик за градење и за чување на нашето духовно и национално единство.

Нашата радост, веруваме, ја споделуваат и светиот апостол Павле, кој прв го посеа евангелското слово по македонската земја, како и славниот цар Јустинијан, во чие време се основа на нашиве простори помесната Црква ‒ Јустинијана Прва. Со нас се радуваат и светите солунски браќа Кирил и Методиј, кои пред 1160 години ја започнаа својата мисија во Моравија, а во оваа година се навршуваат и 1130 години од ракополагањето на свети Климент Охридски во епископски чин. Исто така, годинава ќе одбележиме и 120 години од славното македонско востание на Илинден во 1903 година.

Спомнувајќи си за овие свети и светли личности и годишнини, во текот на оваа година ќе им оддадеме заслужна благодарност за нивниот труд, за застапништвото и за жртвувањата кои ги подарија на нашиот народ и на нашата Црква. Годинава ќе одбележиме и 60 години од осветувањето на првиот македонски храм во САД ‒ „Свети апостоли Петар и Павле“ во Гери, Индијана, храм кој имаше рамноапостолска мисија и беше предводник во духовната грижа за македонските доселеници на Северноамериканскиот Континент.
Честитајќи го Велигден, најрадосниот христијански празник, на сите чеда на Македонската Православна Црква ‒ Охридска Архиепископија во Татковината и насекаде по светот, молитвено им посакуваме силата на Христовото воскресение да дејствува во сите нас, па од сето срце и од сета душа, заедно со сите наши православни браќа и сестри, да му објавиме на сиот свет: Христос воскресе!„, гласи пораката од Архиепископот Охридски Македонски, Г.Г. Стефан.

The post Г.Г. Стефан со велигденска порака: Сета наша вера во вечноживиот Бог се потпира врз најголемиот настан во историјата – врз Христовото воскресение! appeared first on Република.

Бискупот скопски и струмичко-скопски епарх, Киро Стојанов по повод Христовото Воскресение-Велигден упати порака до верниците од католичка вероисповед.

Драги браќа и сестри! Минатата година на празникот Свети Јосиф, 19 март 2021 година, со одлука на папата Фрањо започна годината посветена на семејството „Amoris letitia“ која ќе трае до 26 јуни годинава. Поминаа шест години откако папата го објави постсинодалното писмо со исто име (Amoris letitia) упатено до епископите, презвитерите, ѓаконите, христијанските сопружници и сите верни за љубовта во семејството. Ова писмо произлезе по двете Епископски синоди посветени на семејните прашања, едната вонредна одржана во 2014 година на тема: „Пасторалните предизвици на семејството во контекст на евангелизацијата“ и редовна Епископска синода одржана во 2015 година на тема: „Повикот и посланието на семејството во Црквата и во современиот свет“.

Тажната увертира на почетокот на годината на семејството беше пандемиската година во која покрај здравствениот систем, најголеми жртви беа семејствата. А тажната увертира на нашиот велигденски пост оваа година се извештаите што ги добиваме за војната во Украина, за страдањата на луѓето во оваа земја, за бегалците, за многу ужалени мајки и татковци кои тагуваат за своите убиени деца, за жените и мажите кои тагуваат по нивните сопружници, за децата кои остануваат сираци. Повторно, семејствата се оние кои поднесуваат најголеми жртви, и оние кои остануваат во своите домови во постојана опасност и изложени на агресија од воздух или од земја, и оние кои мора да се разделат за еден дел од семејството да продолжи да живее во егзил далеку од опасноста. Оние кои остануваат во земјата мора постојано да живеат во страв со чувство на можна смрт или дека повеќе нема да ги сретнаат своите најблиски кои се испратени на патување за прибежиште. Голем број луѓе не сакаат да отидат од своите домови предавајќи се на Божјата волја и Неговата промисла.

Страдање од големи размери. Сметките повторно ги плаќаат малите луѓе, како и војниците од двете страни, кои се исто така нечии деца испратени на фронтот, и цивилното население во Украина, кое постојано страда од агресија. И нема крај. Се чини дека нема ниту волја да се запре агресијата. Мноштво пропагандни слогани и невистини преку медиумите влегуваат во нашите домови и ни го загадуваат просторот за живеење со намера да ни го претстават нивниот интерес и начин на гледање на работите како исправен? Сето ова се случува во Европа, на нашата врата; тоа се случува со народите блиски до нас, по потекло и култура, по вера во Бога, во Пресвета Троица и во Пресвета Богородица.

Во овој великопосен период, сочувствуваме со сите оние кои жалат и ги оплакуваат своите жртви заради пролевањето крв и солзи што течат низ една европска земја. Го молиме Бога веднаш да испрати мир и утеха на сите луѓе погодени од војната.

Семејното заедништво е гаранција за здравите корени на секој народ. Тоа не може со ништо да се плати или да се произведе со ниту една државна финансиска мерка. Нема сомнеж дека во ваква ситуација, каква што е во Украина, без семејно единство, страдањата на луѓето би биле пострашни и поголеми.

Семејното заедништво е гаранција на здрави корени и за нашиот народ овде во нашата татковина. Како што го насочуваме погледот кон нашите семејства во ситуацијата во која живееме, се молиме на Бога да нѐ заштити од злото и распаѓањето на семејствата, за да имаме преку здраво семејство и здраво општество и политика и Црква. Иако како мала земја живееме, така да се каже, на работ на светските настани, сепак ги чувствуваме последиците од проблемите во светот, како на политичко и економско поле, доживувајќи сериозни проблеми на сиромаштија, невработеност и намалување на населението, така и на подрачјето на верата која нè држи и одржува. Многу од нашите сонародници ги напуштаат своите домови и бараат економска и политичка безбедност во побогатите земји на Запад, каде што исто така се изложени на негативни ефекти од недостатокот на поврзаност со Бога и заборавање на духовните вредности кои отсекогаш нѐ носеле низ нашата долга и тешка историја. Семејството е во неволја кога заборава на духовните вредности, кога не гледа кон Бога и Божјите закони, кога заборава на Бога и верата ја остава како израз на некаква практика за посебни празнични пригоди, како и Светите Тајните што се примаат во парохијата. Однадвор се чини дека сè е во ред, ги извршуваме нашите должности кон Црквата, нашата парохија, дури и се молиме и постиме со посебно внимание кога во животот ќе ни зашкрипи. А каде е нашето срце, каде е вистинското преобраќање? Не можеме да ги затвориме очите пред сите можни брачни измами и неверства, двојни стандарди и обожавање на некои други симболи наместо Бог кој се грижи за нас како негови деца.

Кога светиот папа Иван Павле II е избран за папа, тој на 22 октомври 1978 година за време на светата Литургија на плоштадот Свети Петар во својата проповед нѐ повика нас христијаните со зборовите: „Не плашете се. Отворете ја широко вратата на Христос!“ И денес, во оваа животна ситуација, пријатно ни е да го слушнеме овој смирувачки глас: „Не плашете се!“ Зашто тоа е и гласот на нашиот Господ Исус Христос: „Не плашете се!“ Исус по неговото воскресение им се јави на своите ученици за да ги зајакне во верата, да ги подготви за тешките денови што доаѓаат, за да бидат храбри сведоци на неговото воскресение и гласници на Радосната вест, за да не се плашат. Ни треба оваа сила на верата, смирението и послушноста кон Божјите заповеди и кон Мајката Црква. Таа е чувар на вистината и носител на спасението. Потребна ни е и силата на Евхаристијата со која се храниме со Словото и Телото Христово. Но и кога сме слаби и неверни, Бог е силен и секогаш останува верен на своите ветувања. Постојано да го насочуваме погледот кон него и само Нему да му го даваме срцето и нашата љубов. Можеме слободно на Бога да му ја довериме нашата иднина. По сето она што Исус го доживеа во деновите на неговото страдање и смрт на крстот, кога неговите ученици бегаа разочарани од своите очекувања и надежи, по воскресението им пријде на тие двајца ученици на патот кон Емаус и им рече: „Не требаше ли така да пострада Христос и да влезе во Својата слава?“ (Лк 24,26). Овие зборови ни ги упатува и нам: Само храбро! Зарем не требаше сето тоа да се случи за ние, очистени низ многу неволји, да дојдеме до пазувите на Отецот Небесен. Да не се плашиме да го ставиме нашиот живот во служба на мирот и правдата, да не се плашиме од Крстот Христов кој е дрво на животот и извор на секоја радост и мир, зашто Господ е со нас.

На сите вас, браќа и сестри, преку застапништво на нашата Светица, Света Мајка Тереза, сите светии и маченици кои со својот живот беа сведоци на Христовото воскресение овде на оваа наша татковина Македонија и Црква во неа, упатувам Божји благослов. На сите Ви посакувам среќен празник Воскресение Христово – Христос Воскресе, Амин, Алилуја!, стои во велигденската порака на бискупот скопски и струмичко-скопски епарх, Киро Стојанов. 

The post Велигденска порака на бискупот Киро Стојанов appeared first on Република.