The post Свечена академија по повод 23 Октомври – Ден на Македонската Револуционерна Борба, „Завет кој обврзува” appeared first on Република.

Претседателката Гордана Сиљановска Давкова денеска се обрати на свечената академија по повод 11 Октомври – Денот на народното востание, што под нејзино покровителство се одржа во Музејот на македонската борба за самостојност.

Во рамки на Свечената академија настапи Воениот оркестар на Армијата со сплет на македонски патриотски и партизански песни.

Во продолжение е интегралното обраќање на претседателката Сиљановска Давкова:

Во историјата на секој народ постојат периоди на големи премрежја што можат да се пребродат само со храбри одлуки. Таков мрачен период беше Втората светска војна, кога речиси цела Европа беше под фашистичка окупација, и кога Хитлер и неговите сојузници изгледаа незапирливи и непобедливи. Во такви услови, на 11 октомври 1941-та, македонскиот народ посегна по непресушното човеково право на отпор против опресијата, неправдата и окупацијата и храбро, без колебање, ја избра вистинската страна во најголемата војна во историјата на човештвото. 11 октомври е меѓникот што ја одреди нашата иднина, денот кога ние храбро и одлучно се вклучивме во антифашистичката коалиција на слободољубиви и правдољубиви народи.

Херојската борба против фашизмот нè сплоти, нè прероди и ни даде легитимитет како народ да се самоопределиме и да создадеме слободна македонска држава на Првото заседание на АСНОМ. Како еден од најголемите демократски триумфи на човештвото, антифашизмот ни овозможи на историската сцена да настапиме рамноправно и со чиста совест да учествуваме во обновата на разрушениот свет. Не случајно, македонската држава за која копнееја Илинденците и за која се изборија антифашистите, трае веќе 80 години. Нејзината сегашност и нејзината иднина се сраснати со нејзиното минато.

Нас никој не нѐ ослободи. Сами се ослободивме со помош на над 110-илјадната Народноослободителна војска на Македонија. Нам никој не ни ја подари државата. Сами се изборивме за неа. За нас, антифашистичката беше и истовремено и народноослободителна војна во која дадовме 24.000 жртви.

Затоа, ние не смееме да дозволиме историски ревизионизам и релативизирање на народноослободителната и антифашистичка борба, бидејќи со тоа би се поткопале илинденските и антифашистичките темели врз кои е изградена македонската држава. Со тоа би се обезвреднила жртвата на илјадници млади борци кои несебично гинеа за слободата и правдината. Ние тоа не смееме да го дозволиме.

Како партизанска ќерка многу добро знам дека мојот татко и неговите соборци, во нерамната борба со фашистичкиот окупатор имале две оружја. Првото била пушката. Второто било песната. Некои од најважните битки во народноослободителната војна биле добиени со револуционерните песни што им давале храброст на борците да ја окрупнуваат слободната територија, да го изодат Февруарскиот поход и да ја создадат асномска Македонија. Една од најпопуларните била токму песната што беше изведена на почетокот на денешново чествување.

Напишана од Владо Малески и прв пат испеана во Струга на преминот од 1941-та кон 1942-та година, „Денес над Македонија се раѓа“ ја симболизира незапирливата борба за правда, го опева континуитетот со Илинден и ја навестува слободата на Македонија.

Но, во македонската химна е впишано и едно предупредување. Дали некогаш сте се запрашале зошто текстот на химната е испеан во сегашно, наместо во минато време? Зошто, по АСНОМ ние не пееме дека над Македонија веќе се родило новото сонце на слободата, дека Македонците веќе се избориле за своите правдини? Зошто, и по 8 септември 1991-та, македонската химна се уште е во сегашно, а не во минато време?

Верувам дека тоа делумно се должи на самата природа на слободата и правдата. Секоја нова генерација се соочува со нови предизвици и мора одново да се избори за овие врвни вредности, да ги интернализира. Секоја нова генерација, вклучително и нашава, треба да даде своја жртва за слободата и за правдата, затоа што само жртвата нè освестува за нивната вредност. А најголема жртва треба да дадат оние кои имаат најголема одговорност – луѓето, политичките лидери, избрани од македонските граѓани да ги застапуваат, да ги претставуваат и со својот личен пример, да се борат за државните интереси.

Смислата на постоењето на секоја држава, па и на македонска држава, е да ја заштити слободата и да ја спроведе правдата. Народот којшто ќе ја запостави слободата и ќе ја занемари правдата, неминовно ќе престане да се грижи и за државата.

Притоа, кога зборуваме за слобода, не мислиме само на политичката слобода од окупатори, таа е минато, туку и на слобода од потреби и од немаштија, слобода да се планира животот и да се напредува без роднински врски, без поткуп, без партиски книшки, туку само со сопственото знаење, способност и компетенција.

Кога зборуваме за правда, не мислиме само на правосудството, туку и на социјалната, еколошката и генерациската правда. А предуслов за правдата е владеењето на правото, наместо владеењето на луѓето.

Од денешен аспект, може да се каже дека во химната, во зборовите „Македонците се борат за своите правдини“ ни е сумирана и независноста. Изминативе 33 години ние се боревме за признавање на независноста, за членство во меѓународните организации, за зачувување на мирот, поредокот и соживотот во нашата татковина. И денес, таа борба за нашите правдини продолжува.

Како што партизаните се бореа против фашистичката окупација, така и ние секојдневно треба да се бориме против неправдите на нашето време, против социјалната неправда и сиромаштијата, против корупцијата и непотизмот. Треба да се бориме против неправедните препреки и блокади на нашата европска интеграција, но и против обидите за кривотворење на нашата историја и бришење на нашата колективна меморија. Ние мора постојано, секојдневно да се бориме за слободата и за правдата, бидејќи народот што не се бори, однапред изгубил.

Но, за да истраеме во таа борба, потребно ни е одново да се навраќаме на изворите. Ова не води до прашањето, дали денес, кога се изведува македонската химна, ние пасивно стоиме или, пак, како и партизаните, активно учествуваме во тој чин? Дали само ја слушаме или, пак, како и партизаните, од срце ја пееме македонската химна? Бидејќи, химната не е церемонијален декор, туку симбол на македонската држава во кој е кодирана македонската приказна за непрекинатата борба за правдини и за слобода.

Секогаш кога ја пееме македонската химна, ние правиме мал чекор кон истиснување на себичното ЈАС и МОЕ, за да направиме повеќе место за алтруистичкото НИЕ и НАШЕ, за македонската држава како наше општо добро, за јавниот интерес што ги надминува тесните лични, партиски, и други интереси.

Притоа, НИЕ и НАШЕ ниту е, ниту смее да биде сведено на која било етничка, верска, или идеолошка категорија. Прочитајте ги манифестите и прогласите на Главниот штаб на НОВ и ПОМ и ќе видите дека тие се упатени до Македонците, до Албанците, до Турците, до Власите, до Србите, доРомите и до сите други. Погледнете ги спомениците на кои се врежани имињата на борците и ќе го забележите соживотот во борбената акција. Фрлете поглед врз учесниците на АСНОМ и ќе ја видите Македонија во мало, со сета нејзина етничка, верска, социјална и идеолошка различност. Македонците кои се борат за своите правдини не се само етничките Македонци, туку и сите македонски граѓани кои ја доживуваат и ја сакаат оваа земја како своја татковина. Сите оние кои сакаат нивните деца, нивните млади да не се иселат во туѓина, туку да останат тука, во својата татковина, за да работат, да основаат семејства и да градат иднина.

Како и пред повеќе од 80 години, така и ние денес живееме во период на големи премрежја што можат да се пребродат само со храбри одлуки. Во светот повторно има војни и страдања, и тоа во региони што се блиску до нашиот. Нашите предци се сплотија за заедно да го постигнат она што не можат да го постигнат засебно – слободна македонска држава, втемелена врз праведни идеали. И ние треба да ги оставиме меѓусебните делби и да се сплотиме околу нашата борба, која веќе не е борба за политички слободи, туку за просперитет на државата и нејзините македонски граѓани. Така ќе изградиме иднина за младите во праведно и прогресивно македонско општество.

Само ако Македонија ја градиме како пристојно место за живеење на сите нејзини граѓани, ќе можеме со право да кажеме, да пееме дека навистина, таа е слободна и дека слободно живее.

Нека ни е за многу години 11 Октомври - Денот на Народното востание!

Нека ни е вековита македонската држава!

The post Сиљановска-Давкова: Како и пред повеќе од 80 години, така и ние денес живееме во период на големи премрежја што можат да се пребродат само со храбри одлуки appeared first on Република.

На Свечената академија по повод 8 Септември - Денот на независноста на Република Македонија се обрати Премиерот, Христијан Мицкоски.

Во продолжение го пренесуваме целосното обраќање на Премиерот Мицкоски.

Денес се одбележува најголемиот светилник на постоењето на македонската држава, финалниот чин по повеќе столетната борба за слобода и независност, или што би се рекло денот над деновите- 8 септември, празникот на нашата независност.

И до овој ден не се дојде само преку референдумот туку референдумот беше производ на една епопеја на големи херојства, дигнати востанија, два Илиндени, 6 вековна борба за слобода. И секогаш во нашиот идеал, во нашето верују беше сонот за Републиката. Не кралства, не монархии, туку републиката како стожер на нашето постоење, како израз во верувањето на владеењето на мнозинството и одлуките низ кое може да се слуша и почитува гласот на народот.

Темелите на македонската држава се полевани со крвта и страдањата на генерации и генерации Македонци кои веруваа во иднината и слободата.

Затоа денес, под слоганот „Заедно се бориме, заедно ќе успееме“ одбележуваме еден од најголемите празници во нашата историја – Денот на независноста.

Овој ден нè потсетува на долгото патување до слободата, на нашата борба за независност и на неизвесноста што ја носеше тој трнлив и полн со опасности пат.

Во времето на распадот на Југославија, светот се менуваше со невидена брзина. Сведочевме за големи турбуленции и насилства кои беснееја низ поранешните југословенски републики. Истовремено, и нашата демократска иднина беше полна со нејаснотии и предизвици.

Во тие моменти на голема несигурност и страв, повторно се роди за да успее идејата за независна, самостојна и суверена Македонија - реализирана од една генерација национални лидери кои беа цврсто решени дека патот на мирот и на демократијата е единствениот пат кој ќе не води кон нова европска иднина.

Со храброст и визија овие личности јасно му соопштија на светот дека татковината не се сака затоа што е голема, туку затоа што е наша.

Во моментите кога други народи беа вовлечени во крвави конфликти, таа генерација водачи ја избраа мудроста наместо насилството; компромисот наместо конфликтот.

Благодарение на нивната решителност, но пред се со мудроста на народот и силната верба државата го зачува мирот и се издигна високо кон небото како независна држава. Тоа е благослов кој го добивме и тој благослов нè обврзува да ја чуваме и унапредуваме нашата држава бидејќи тоа е најголемата животна, цивилизациска и историска привилегија на една нација

Денес сме исправени пред нова борба еднакво значајна како и создавањето на татковина. Тогаш владееше ентузијазам, голема енергија и одобрување на референдумот. 33 години подоцна многу работи се изменети, а сите ние повеќе искусни. Многу порази, многу неуспеси и потфрлање во системот. Цврсто сум убеден дека човекот кој тогаш гласаше на референдумот тој 8 септември 91ва година, тогаш не ја замислуваше Македонија каква ја имаме денес 33 години подоцна. Но дали после децениски разочарувања битката треба да престане? Одговорот е никако. И тоа не е опција. Затоа што патриотизмот постои и денес, и денес оваа генерација ја има битката која треба да се издвојува. Тогаш битката беше како ќе се исправи на нозе, денес битката е како ќе направиме големи чекори напред.

Патриотизмот е ист, но целите и работите кои мораме да ги победиме се различни.

Како нација имаме две големи цели. Првата мораме да го победиме разочарувањето кај секој еден човек кој е напластено од сите претходни порази и неуспеси. Втората е уште поголема цел, а тоа е да го сузбиеме криминалот и корупцијата метастазирана во сите делови од општеството.

Денес голем дел од луѓето сосема оправдано се разочарани од многу работи. Таквото разочарување е плод на континуирано рушење на системот и газење на базичните принципи и отстапки кои се правени во децениите претходно. Многу одлуки се донесоа кои граѓаните ги почувствува како личен пораз. Големи кнедли беа проголтани и кои како диво месо се распространија во срцето на нашиот организам. Сето тоа искуство сега ни носи разочарување и постојана дилема кај многу луѓе дали ќе успееме. Истото тоа разочарување натера многу луѓе да си заминат, и мнозина да се дистанцираат од политиката. Но, ве уверувам дека има надеж и ќе се борам до последниот атом да кажам дека сме поразлични од се до сега и дека ги менуваме работите.

За само два месеци решивме проблеми како тие со пасошите и новите учебници за сите ученици кои постоеле со години претходно. А и покажавме дека тие кои сметаа дека се вечна власт мора да одат во опозиција. Тоа е заеднички успех исто како што заедничко достигнување се 4 нови инвестиции за само два месеци, покачените пензии, исплатените субвенции, 250те милиони евра за капитални инфраструктурни проекти за општините и редица други проекти.

Вториот голем проблем е криминалот и корупцијата. Ова зло ја разјадува државата одвнатре и ги руши темелите на довербата меѓу институциите и граѓаните. Корупцијата е како отров кој го слабее нашето општество, правејќи да се изгуби неповратно надежта за подобро утре.

Како премиер јавно истакнувам уште еднаш дека ја преземам личната обврска бескомпромисно да ја водам оваа борба со непоколебливост и со одлучност.

Секој од нас мора да биде дел од оваа битка, бидејќи корупцијата не е само проблем на владата, туку проблем на целото општество, а јас би рекол и безбедносен проблем.

Граѓаните премногу долго време беа жртви на политичари кои ја злоупотребуваа својата моќ, продавајќи го достоинството на граѓаните за свои лични интереси.

Ова мора конечно да престане!

Мојата визија е јасна: земја каде што владее законот и каде што нема место за корумпирани личности.

Граѓаните заслужуваат да живеат во држава каде што чесноста и правдата се водечки принципи. Време е да се стави крај на беззаконието и да се изгради држава која ќе ги заштити интересите на своите граѓани. Криминалот не смее да биде посилен од Владата и на ова зло му доаѓа крајот. Сите што шетаа со ташни кај претходната Влада сега бегаат зошто го знаат одговорот. И ние ова зло ќе го победиме.

Во изминатите 33 години се соочивме и со многу предавства од страна на неодговорни политички лидери кои ги продаваа нашите национални интереси.

Денес сме тука да се увериме дека тоа никогаш повеќе нема да се повтори.

Имаме свои национални интереси и тие интереси ќе бидат заштитени по секоја цена.

Нема да бидеме монета за поткусурување на никој.

Ние ќе се бориме за нашите интереси и за нашето достоинство и ве уверувам дека ќе успееме!

Ова е држава на сите нејзини граѓани, без разлика на верата или националноста.

Соживотот не е само политичка идеја, туку тоа е темелот на нашата држава.

Наша обврска е да ги негуваме и почитуваме нашите разлики и преку дијалог и разбирање да изградиме заедничка иднина.

Заедно сме посилни, заедно можеме да ги надминеме сите пречки.

Мораме да си признаеме дека на народот му треба верба во принципи и јасен план. И тие принципи мора да се нештото околу кое сите ќе се согласиме и ќе постигнеме општествен консензус и тие принципи ќе бидат производ на нашите реални потреби и верувања.

Господа, тоа е нешто што ние мораме сами да го направиме произведеме, а не нешто кое ќе но биде подарено на тацна или ќе биде напишан документ хартија даден однадвор. Да покажеме зрелост во работата и во тоа дека оваа генерација е достојна.

Разочараноста и цинизмот се пораснати веројатно оправдано, но секој мора да е општествено активен, да придонесува кон заедничкото добро. На Владата и мене како премиер ни се потребни сите.

Опозицијата мора да созрее и да се реформира наместо да е приврзок и параван на криминални политичари кои ја доведоа државата до ова дереџе. По етничките основи мора да сме обединети затоа што споделуваме исти проблеми и предизвици и само заедно можеме да успееме. Успехот е предодреден од заедничката борба. Колку сме посплотени толку ќе сме поуспешни. И сите победи во минатото се остварувани со заедништво.

Деструкцијата и поделбите не се решение. Тие одговараат на секого освен на граѓаните. Народот очекува од нас резултати лојалност кон него и посветеност во остварување на ветените проекти мерки за подобар живот. Очекува ред и систем. Наспроти безредието кое го гледавме до сега. Потребно ново поглавје. На развој и напредок. На стабилност и просперитет. И тоа можеме да го направиме само ако сме заедно.

Затоа денеска од овде соопштувам десет принципи околу кои требаа да создадеме заедништво и сплотеност на сите фактори и општествени чинители, не само на власта, или неколку партии од опозицијата. Туку на сите, универзитетите, синдикатите, стопанствениците и коморите, земјоделците, МАНУ, професорите, лекарите, на сите општествени двигатели.

Прво, мора да воспоставиме правда и правна држава. И тоа не само флоскуларно и декларативно како до сега, туку суштински преку лични примери и колективни откажувања од сите оние срамни кои решиле да се посрамотат себе и своите семејства и отидат на другата страна на законот. Незаконието не смее да биде поведението кое ќе се следи. Без оглед кој е и што е во оваа земја, или ќе е чесен граѓанин или ќе има одговорност и одговара за своите постапки. Без оглед дали е власт или опозиција.

Второ, мора да се прекине партизацијата на општеството, да не ги делиме луѓето од една или друга партија, туку на способни и помалку способни. Способните мора да напредуваат. Не смее партиската книшка да биде дозволата за напредок, туку дипломата и реалното знаење. Мора мерит системот да биде над се друго. Напредување врз основа на способности и компетенции. Вредните мора да добијат шанса, наместо оние кои со врски напредуваат.

Трето мораме да се оградиме и етничките конфликти и да ги изолираме елементите кои создаваат меѓуетничко неединство. Мора да ставиме мораториум на етнички произведените теми зад кои стои лукративниот интерес на поединци. Мора да се стави крај на листата, на долгата листа желби за етнички права зад кои вистински стои ништо повеќе, туку личниот интерес на тие кои ги произведуваат, за сметка на колективниот. Колку само отсутно звучи кога некој ќе побара дводомност, а во Липково и Тетовско нема вода за пиење. Јас сакам решенија за личните проблеми на народот а не решенија за личните интереси на малите групи политичари кои ја злоупотребуваат колективната мака на народот.

Четврто, да го заштитиме и подобриме стандардот на граѓаните. Економијата да е фокусот и полето на натпревар. А тоа ќе го постигнеме преку работа, и само работа.

Петто, мора да создадеме праведно општество. Јас ги разбирам и критиките на поединците и компаниите чии маржи ги ограничивме за набавка на школски прибор како дел од мерката ПОМАЛКУ ТРОШОЦИ, ПОВЕЌЕ ЗА ТЕБЕ, но да го објавам и списокот на маржи од кои боли глава и каде ќе видите дека некој дебело заработува врз осиромашениот народ. Ја почитувам слободната економија и се борам за тоа, но народот не е наивен и не треба низ плаштот на слободна економија, а во суштина создавање на монопол или дуопол дебело да се полнат приватните џебови.

Шесто, мора образованието да е билетот за успех и сите сили да ги вложиме во тоа. Нашите луѓе низ светот постигнуваат извонредни резултати, а дома факултети во некои сомнителни објекти штампаат дипломи. И сето ова ќе биде испитано. Образованието е силата која може да не избави од сиромаштијата и да не придвижи напред и во економијата и во технологијата.

Седмо, мораме да имаме општа согласност за исполнување на нашата стратешка цел а тоа е членството во Европската Унија. Немаме друга алтернатива, ниту пак постои друга реална шанса. Желбата на народот за членство во Унијата е желба за подобар стандард, повисоки критериуми и повеќе пари и среден систем. И ние како Влада и општество не смееме да отстапиме од Европскиот пат.

Но, воедно мора се знае горкото чувство кое го има секој наш човек дека предолго чекаме пред вратите на Унијата, а вербата во таквата иднина е напаѓана со безброј политички препреки, наместо суштински и системски критериуми кои ќе го направат животот подобар.

Затоа денес секој македонски граѓанин има грутка во грлото од премногу постапки и штетни договори. Спремен сум да разговарам за секое прашање, но не сум спремен за секоја отстапка по секоја цена. Дајте да направиме големи чекори и да градиме вистински процес на напредок.

Осмиот принцип, е единството. Можеме и природно да имаме различни мислења, ставови, но за државните прашања, и темите од заеднички интерес мораме да покажеме единство. Може да се делиме, но македонскиот сон мора сите заедно да го отсонуваме и за него сите заедно да победиме. Да не се делиме за крупните прашања, да не го пропуштаме времето на кавги, за сметка на напредок. Внатре дома ќе дебатираме за сите прашања, но надвор мораме да бидеме единствени. Тоа мора да биде нашата сила.

Деветто, мораме да се бориме против иселувањето. Премногу добри луѓе се иселија во потрага за подобар живот. И премногу светилки се изгасија. Нема луѓе за работа. Погледнете ги полињата, период е на гроздобер, тие се полни со многу возрасни луѓе и по некој млад човек кој не сака да ги разочара родителите. Врз нивни плеќи се крепат основите на она во што веруваме. Но генерално младите луѓе си одат. И тоа е поразително. Мораме да ги задржиме со подобри услови за живот и шанса за младите кои мора да бидат движечка сила.

Десетто, мораме да издвојуваме и веруваме во идеолошки битки. Нашата, мојата е заедничкиот патриотизам, кој треба да не обедини. Тој не е ништо друго туку заедничко верување и заедничка борба за иднината во државата. Тој треба да не обедини сите, Македонци, Албанци, Турци, Власи, Срби, Бошњаци и сите останати под македонското сонце. Не да се радуваме на мали искри, туку заеднички за големи победи и големи чекори напред. Премногу е пропуштено и треба многу да се направи.

Затоа за сите овие принципи барам единство и сплотеност. Испраќам порака до лидерите во опозицијата околу овие 10 принципи да се обединиме сите, исчистете се од криминалот во своите редови и реформирајте се. И прифатете го ова што го нудам како платформа околу кое се обединуваме.

Сите партии, и сите чинители, да седнеме на заедничка маса и да изградиме македонска платформа за делување. Платформа за иднината и наредното доба. Од нас зависи. Во наши раце е иднината, и ние можеме.

Нашата визија за иднината вклучува и силен ангажман за економски раст и развој кој ќе обезбеди подобар животен стандард за сите граѓани.

Има потенцијал да стане економски лидер во регионот, со модерна инфраструктура, со конкурентна економија и со иновации кои ќе ги поддржат младите и претприемачите.

Ние ќе продолжиме со реформи кои ќе ја подобрат бизнис климата и ќе овозможат нови инвестиции и работни места.

Со заеднички напори ќе создадеме услови каде што младите ќе гледаат иднина, каде што ќе можат да ги остварат своите соништа и каде што ќе сакаат да останат и да придонесуваат за општеството.

Во оваа прилика сакам да се обратам и до опозицијата која тоне во тотална безидејност и целосна неконструктивност.

Ве повикувам да престанете со деструктивните игри кои ја ставаат државата во опасност.

Дојде време да завртите нова страница во која опозицијата нема да биде повеќе фактор на нестабилност, туку активен учесник во градењето на нашата заедничка иднина. Треба да престане старата пракса во која кога сте на власт тргувате со слободата и државноста на нашиот народ, а кога сте во опозиција ги ставате вашите лични и партиски интереси пред интересите на татковината.

Силна опозиција е од суштинско значење за секоја демократска држава и јас се надевам дека процесот на консолидација на СДСМ по катастрофалниот пораз ќе заврши брзо и дека ќе дојде едно ново време на демократско, но патриотско опозициско делување.

Татковината е толку силна колку што се обединети и единствени нејзините политички партии. Да работиме заедно, за доброто на граѓаните.

Ние сме народ кој преживеал многу предизвици и кој секогаш успевал да се издигне над нив.

Како што рекол големиот Аристотел: „Целта на политиката е да создаде услови каде што луѓето ќе можат да живеат добар живот“.

Тоа е нашата мисија – да создадеме татковина каде што секој граѓанин ќе може да живее достоинствено, во мир и во просперитет.

Јас верувам во вас, во вашата сила и решеност.

Верувам дека заедно можеме да ги надминеме сите предизвици и да создадеме подобра иднина за нашите деца и за идните генерации.

Македонија не е само територија, таа е нашата надеж, наша најголема визија и наша најзначајна иднина.

Ние сме одговорни за нејзиното наследство и за нејзиниот просперитет.

Заедно ќе се бориме и знам дека заедно ќе успееме.

Ајде да ја градиме татковината со љубов, со решеност и со визија. Сите заедно!

Ова е нашата земја и никој не може да ни ја одземе.

Со заеднички сили ќе создадеме татковина која ќе биде гордост за сите нас, денес и за сите идни генерации.

Нека ни е честит денот на независноста!

Нека е вечна и вековита нашата татковина!

Среќен роденден Македонијо!

Бог да ја благослови Македонија!“

The post Мицкоски: 8 Септември нè потсетува на долгото патување до слободата, на нашата борба за независност и на неизвесноста, но 33 години подоцна ако заедно се бориме, заедно ќе успееме! appeared first on Република.

Тогаш битката беше како ќе се исправиме на нозе, денеска битката е како ќе направиме големи чекори напред, истакна премиерот Христијан Мицкоски во обраќањето на свечената академија по повод Денот на независноста – 8 Септември под слоганот „Заедно се бориме, заедно ќе успееме!“.

На Свечената академија во организација на Владата, Мицкоски рече дека овој ден нѐ потсетува на нашето долго патување до слободата.

- Денеска сме исправени пред нова борба, еднакво значајна како создавањето на татковината. Тогаш владееше ентузијазам и голема енергија и одобрување на референдумот. Триесет и три години подоцна, многу работи се изменети, а сите ние повеќе искусни. Многу порази, многу неупсеси, потфрлања во системот. Битката не смее престане затоа што патриотизмот постои и денеска, посочи премиерот.

Запрашаша дали после децениските разочарувања, битката треба да престане. -Одговорот е никако. И тоа не е опција. Затоа што патриотизмот постои и денес, и денес со оваа генерација битката мора да се извојува. Патриотизмот е ист, но целите и работите кои мора да ги победиме се различни, истакна Мицкоски.

Тој потенцираше дека како нација имаме две големи цели - да го победиме разочарувањето на секој еден човек напластено од сите неуспеси, а втората, да го сузбиеме криминалот и корупцијата која метастазира во сите делови од општеството.

Нагласи дека, како што рече „ќе се борам со секој атом да докажам дека сме поразлични од сѐ досега и дека го менуваме работите“.

Свечената академија започна со изведба на македонската химна од страна на детски хор во Македонската филхармонија. Беше прикажан видео спотот „Везилка“ која вклучува оригинална изведба на песната од Блаже Конески, како и изведби на дела од македонски автори поврзани со оваа тематика од страна на државниот џез оркестар.

Како што соопштија претходно од владината прес-служба, настанот е дел од пошироката иницијатива на Владата за подигање на свеста за значењето на независноста и заедничката борба на граѓаните за подобра иднина.

https://www.youtube.com/watch?v=2XHFlYBJ7B0&embeds_referring_euri=https%3A%2F%2Fmia.mk%2F&source_ve_path=OTY3MTQ

The post Мицкоски: Исправени пред нова борба, еднакво значајна како создавањето на татковината appeared first on Република.

По повод утрешниот црковно-државен празник Свети Климент Охридски, директорот на Комисијата за односи со верските заедници и религиозни групи (КОВЗРГ), Даријан Сотировски и поглаварот на Македонската православна црква – Охридска архиепископија (МПЦ-ОА) архиепископот Охридски и Македонски г. г. Стефан вечерва организираа свечена академија во Музејот на македонската револуционерна борба.

Свечената академија ја отвори хорот „Свети Климент Охридски“ со изведба на химната на Република Македонија и тропар на Свети Климент Охридски од Трајко Прокопиев.

Празнувањето на големите државни празници, како и празнувањето на големите црковни празници пред сè е секогаш причина, проникнувајќи во нијансите на безвременското значење и порака на празничниот ден да размислиме и да се сетиме на применливоста на истото во нашето време, на затскриените можности и на пулсот на животот кој секогаш и по правила надминува една генерација. Ова денес е ден за нашата татковина, за секој Македонец ширум светот, но и нашите браќа од христијанските земји, запирајќи за момент да изразат достојна почит искрена благодарност и да ја утврдат одново својата молитвена посветеност кон големиот Свети Климент Охридски, нашиот закрилник, темелот на славната и древна Охридска архиепископија и патронот на современата Македонска православна црква – Охридска архиепископија, порача Сотировски во своето поздравно обраќање.

Обраќање имаше и ректорот на Универзитетот „Свети Кирил и Методиј“ проф. д-р Никола Јанкуловски, кој истакна дека Свети Климент Охридски е закрилник и патрон на македонскиот народ низ целата негова историја.

Неслучајно по него е именуван и Богословскиот факултет, нашата највисока црковно-просветна институција. Во име на сите професори и студенти да потсетам на неговата скоро полувековна историја, указот за прогласување на уредбата за основање на Богословскиот факултет во Скопје беше објавен на 8 декември 1977 година, па така деновиве се навршуваат точно 45 години од неговиот почеток. Повеќе години беа потребни да се оспособат наставничките кадри и да се стекнат со соодветни знаења, со соодветни звања на разни богословски центри во земјата и светот за да може факултетот од 1 јануари 2009 година да стане придружна членка на УКИМ во Скопје, вели Јанкуловски.

Архиепископот охридски и Македонски г. г. Стефан во своето обраќање порача дека само патот што ни го покажал спасителот, само тој пат доаѓа од Бога и води кон Бога.

Тој пат на вистинската вера, на неисцрпната надеж и на неизмерната љубов на нашите простори го покажал уште апостолот Павле, а потем во црковното рановековие по него оделе, а и другите ги подучувале по него да врват бележити црковни дејатели од нашите краишта, од кои некои дури и се удостоиле да бидат учесници на значајни црковни собири уште во четвртиот и петтиот век. Во шестиот век, пак, евангелскиот пат бил покажуван преку првата организирана самостојна црква на нашите простори Јустинијановата архиепископија, позната како Јустинијана Прима, вели тој.

Најголемото осветлување на патот, како што истакна г. г. Стефан, води во вечен живот се случило по сеопштото упатување на нашите предци во втората половина на деветтиот и првата половина на десеттиот век и тоа најмногу благодарение на неуморното црквољубно и домољубно дело на великанот од нашиот род Свети Климент Охридски.

И ако за Христа е речено дека тој донел се ново во светот, за Св. Климент е правилно да речеме дека тој тоа христово се ново го обзнанил и го пренел за многуброен, богожеден народ. Па токму неговото незаменливо дело овозможило нашите предци конечно да го соблечат стариот и да се облечат во нов човек, создаден според образот на својот создател во вистинска праведност и светост, вели г.г. Стефан во своето обраќање.

Обраќање имаше и професорката д-р Емилија Црвенковска, редовен професор на УКИМ, која порача дека е несомнено оти Свети Климент е фигура со огромно значење за сиот словенски свет. Свечената академија беше затворена со „Химната на Свети Климент“ од Кирил Македонски, „Гласом моим“ и „Богородице прилежно“ од Александар Архангелски, „Сеј ден“ од Дмитриј Боршњански и „Многај лета“.

The post Одржана свечена академија по повод утрешното чествување на Свети Климент Охридски appeared first on Република.

The post Арсовска: Денешниот ден и неговото одбележување, ја симболизира почитта кон ромската заедница и нејзината автентична култура appeared first on Република.