судбина Archives - Република https://arhiva3.republika.mk/tema/sudbina/ За подобро да се разбереме Fri, 12 Aug 2022 09:23:47 +0000 mk-MK hourly 1 https://arhiva3.republika.mk/wp-content/uploads/2018/11/cropped-favicon-32x32.png судбина Archives - Република https://arhiva3.republika.mk/tema/sudbina/ 32 32 Ова никогаш никому не му го кажувајте aко сакате напредок https://arhiva3.republika.mk/zivot/psihologija/ova-nikogash-nikomu-ne-mu-go-kazuvajte-ako-sakate-napredok/ Fri, 12 Aug 2022 20:40:34 +0000 https://republika.mk/?p=539463

Многу луѓе се увериле дека кога многу зборуваат за она што го планираат, секогаш нешто тргнува на лошо…

Духовните учители како кинеските мудреци и северноамериканските Индијанци говореле дека не треба однапред да се говори за своите планови и цели, бидејќи на тој начин се „растура“ енергијата потребна за остврување на целта.

Никому не говорете што планирате сѐ додека не се оствари. Со зборување ја растурате енергијата која ќе ви биде потребна за остварување на целта. Многу луѓе се увериле дека кога многу зборуваат за она што го планираат, секогаш нешто тргнува на лошо. За жал со овие приказни на луѓето кои немаат добри намери им давате прилика да ви ги пореметат плановите.

Ако сте избрале да живеете поздраво и помалку стресно, да се откажете од комфорот на модерниот живот, тоа не го зборувајте наоколу. Духовниот мир нема да го пронајдете ако вашето откажување е ориентирано само на физичкиот аспект.

Тоа што сте се откажале од некои работи во животот не значи дека сте подобри од другите луѓе. Ако нешто правите не зборувајте премногу за тоа. Најважно е некому да му помогнете, а не во очите на другите да бидете добри.

Некои предизвици се видливи за другите, други пак не се. Мудреците велат дека луѓето добиваат надворешни предизвици, а има и предизвици кои се случуваат внатре во човекот и никој не знае за нив. Затоа, кога сте направиле нешто храбро со што би сакале да се пофалите, задржете го тоа за себе. До вас можеби стои човек кој имал многу тешки борби во животот и ги победил, но не говори за тоа.
Колку помалку зборувате за проблемите во своето семејство дотолку повеќе тоа ќе биде појако и постабилно. Не зборувајте премногу ниту на своите пријатели бидејќи некои работи се решават само во семејството. Одбегнувајте да зборувате за својот приватен живот. Никогаш не заборавајте дека има поединци кои се радуваат на туѓа несреќа.

The post Ова никогаш никому не му го кажувајте aко сакате напредок appeared first on Република.

]]>

Многу луѓе се увериле дека кога многу зборуваат за она што го планираат, секогаш нешто тргнува на лошо… Духовните учители како кинеските мудреци и северноамериканските Индијанци говореле дека не треба однапред да се говори за своите планови и цели, бидејќи на тој начин се „растура“ енергијата потребна за остврување на целта. Никому не говорете што планирате сѐ додека не се оствари. Со зборување ја растурате енергијата која ќе ви биде потребна за остварување на целта. Многу луѓе се увериле дека кога многу зборуваат за она што го планираат, секогаш нешто тргнува на лошо. За жал со овие приказни на луѓето кои немаат добри намери им давате прилика да ви ги пореметат плановите. Ако сте избрале да живеете поздраво и помалку стресно, да се откажете од комфорот на модерниот живот, тоа не го зборувајте наоколу. Духовниот мир нема да го пронајдете ако вашето откажување е ориентирано само на физичкиот аспект. Тоа што сте се откажале од некои работи во животот не значи дека сте подобри од другите луѓе. Ако нешто правите не зборувајте премногу за тоа. Најважно е некому да му помогнете, а не во очите на другите да бидете добри. Некои предизвици се видливи за другите, други пак не се. Мудреците велат дека луѓето добиваат надворешни предизвици, а има и предизвици кои се случуваат внатре во човекот и никој не знае за нив. Затоа, кога сте направиле нешто храбро со што би сакале да се пофалите, задржете го тоа за себе. До вас можеби стои човек кој имал многу тешки борби во животот и ги победил, но не говори за тоа. Колку помалку зборувате за проблемите во своето семејство дотолку повеќе тоа ќе биде појако и постабилно. Не зборувајте премногу ниту на своите пријатели бидејќи некои работи се решават само во семејството. Одбегнувајте да зборувате за својот приватен живот. Никогаш не заборавајте дека има поединци кои се радуваат на туѓа несреќа.

The post Ова никогаш никому не му го кажувајте aко сакате напредок appeared first on Република.

]]>
Дедо Тренко: Ова не беше војна, беше предавство, само што сиромашните не знаеја, одеа и гинеа https://arhiva3.republika.mk/vesti/makedonija/dedo-trenko-ova-ne-beshe-vojna-beshe-predavstvo-samo-shto-siromashnite-ne-znaeja-odea-i-ginea/ Mon, 08 Aug 2022 13:46:19 +0000 https://republika.mk/?p=537913

Марко Деспотоски е роден на 28 септември 1973 година во прилепското село Новоселани. Деспотоски на 12 години останал сирак, и оттогаш бил постојано со својот дедо. Работел за двајцата во селото разни аргатски работи за да донесе парче леб.

Една година пред војната 2001 година, Деспотоски ги пасел селските крави и така заработувал за себе и за својот дедо, но и за мајка му, која живее кај својата сестра во Скопје. Сиромаштијата била постојано присутна во трошното куќарче во Новоселани, но Марко се надевал дека еден ден ќе спечали некоја паричка и ќе се ожени, ќе оформи семејство и тој, како што оформија неговите три браќа и две сестри, кои одамна веќе не живеат во селото.

Дедо му вели дека уште од 15 години работеше како аргатче по селото, и дека така му помина животот, со мака, со аргатување. Имаше златен табиет, но среќа никаква.

Дојде еден ден и кај нив човекот што носи позиви, влезе во дворот и вели:

„Во селото донесов многу позиви, но сите ги вратија. Ти размисли што ќе правиш. Знаеш што те чека ако ја примиш, ама и што ти следува ако не ја примиш“.

Јас седев под крушката и не реков ништо, не се помешав. Марко малку се подума и му вели:

„Тие што ги вратиле имаат луѓе што ќе ги заштитат. Јас немам никого, јас сум сиромав, мене ќе ме закачи казната”.

Ја зеде поканата и уште истиот ден замина во Прилеп. Потоа неколку дена беа на Криволак и дури беа таму два пати си дојде дома. Тоа беше за последно со дедо му Тренко.

На 8 август 2001 година замина за Тетово и уште пред да стигне таму – го убија на пат кај Карпалак.

Јас не верував ова да беше војна. Ова беше предавство, само што сиромашните не знаеја дека е предавство, па се јавуваа на позивите. Ниедно дете на побогат човек не загина, само сиромашните одеа и гинеа. За големите столчиња ми загина внучето, вели дедо му Тренко.

Дедо му Тренко, кои имал 88 години кога му загина внучето, вели дека Марко просолзил кога курирот му ја даде поканата. Дојде кај него и му вели:

Дедо ние сме сиромашни, ќе ме затворат ако ја вратам, мора да одам! Отиде и не се врати. Како што отидоа и не се вратија и децата на богатите. Но, тие отидоа во странство, а внук ми во црната земја новоселска.

Марко Деспотоски посмртно е одликуван со медал за храброст од Претседателот на Р. Македонија

The post Дедо Тренко: Ова не беше војна, беше предавство, само што сиромашните не знаеја, одеа и гинеа appeared first on Република.

]]>

Марко Деспотоски е роден на 28 септември 1973 година во прилепското село Новоселани. Деспотоски на 12 години останал сирак, и оттогаш бил постојано со својот дедо. Работел за двајцата во селото разни аргатски работи за да донесе парче леб. Една година пред војната 2001 година, Деспотоски ги пасел селските крави и така заработувал за себе и за својот дедо, но и за мајка му, која живее кај својата сестра во Скопје. Сиромаштијата била постојано присутна во трошното куќарче во Новоселани, но Марко се надевал дека еден ден ќе спечали некоја паричка и ќе се ожени, ќе оформи семејство и тој, како што оформија неговите три браќа и две сестри, кои одамна веќе не живеат во селото. Дедо му вели дека уште од 15 години работеше како аргатче по селото, и дека така му помина животот, со мака, со аргатување. Имаше златен табиет, но среќа никаква. Дојде еден ден и кај нив човекот што носи позиви, влезе во дворот и вели:
„Во селото донесов многу позиви, но сите ги вратија. Ти размисли што ќе правиш. Знаеш што те чека ако ја примиш, ама и што ти следува ако не ја примиш“.
Јас седев под крушката и не реков ништо, не се помешав. Марко малку се подума и му вели:
„Тие што ги вратиле имаат луѓе што ќе ги заштитат. Јас немам никого, јас сум сиромав, мене ќе ме закачи казната”.
Ја зеде поканата и уште истиот ден замина во Прилеп. Потоа неколку дена беа на Криволак и дури беа таму два пати си дојде дома. Тоа беше за последно со дедо му Тренко. На 8 август 2001 година замина за Тетово и уште пред да стигне таму – го убија на пат кај Карпалак.
Јас не верував ова да беше војна. Ова беше предавство, само што сиромашните не знаеја дека е предавство, па се јавуваа на позивите. Ниедно дете на побогат човек не загина, само сиромашните одеа и гинеа. За големите столчиња ми загина внучето, вели дедо му Тренко.
Дедо му Тренко, кои имал 88 години кога му загина внучето, вели дека Марко просолзил кога курирот му ја даде поканата. Дојде кај него и му вели:
Дедо ние сме сиромашни, ќе ме затворат ако ја вратам, мора да одам! Отиде и не се врати. Како што отидоа и не се вратија и децата на богатите. Но, тие отидоа во странство, а внук ми во црната земја новоселска.
Марко Деспотоски посмртно е одликуван со медал за храброст од Претседателот на Р. Македонија

The post Дедо Тренко: Ова не беше војна, беше предавство, само што сиромашните не знаеја, одеа и гинеа appeared first on Република.

]]>