Велики петок е христијанско одбележување на Исусовите страсти и смрт и се слави во петок пред Велигден.

На овој ден, христијаните ширум светот се сеќаваат на Исусовата тешка и насилна осуда, мачење и на крајот смрт. Ова е единствениот ден кога е забрането празнување на светите мистерии. Црковните ѕвона не бијат, олтарот е без крст, жртвеник, свеќи или цвеќиња за што повеќе да се потенцира страдањето и смртта на Исус.

Имено, светата миса е бескрвна жртва на Исус Христос и на тој ден самиот Исус Христос бил принесен на жртвеникот на крстот и се принесол на Отецот како откупнина за многумина, односно крвна жртва.

Попладне, обично во 15 часот кога Исус умре на крстот, полкот се собира и ги моли Крстовите станици.

Никаде во светот нема маса. Тогаш единствената миса на Голгота ја празнува Исус Христос. Свештеникот со своите придружници доаѓа во црвено одело, а тоа е знак на мачеништво и победа, што нагласува дека овој ден не е ден на тага, туку на сметање на Христовата смрт за извор на нашето спасение. Се рашириле пред олтарот и сите верници клекнуваат, и има мир. Потоа се читаат читања од Стариот завет и Новиот завет и се пеат Страдањата на Јован. Потоа следи почитување на Крстот. Потоа следува бакнување на Крстот, а потоа Света Причест и верниците се причестуваат со домаќините осветени од свештеникот на Велики четврток.

На Велики петок има пост и пост. И нема надворешни радости.

The post Католиците го слават Велики петок appeared first on Република.

За католичките верници денес е голем ден. Се одбележува Христовото Раѓање-Божиќ. Централната прослава во Македонија по повод празникот се одржа во Католичката црква „Пресвето Срце Исусово“ во Скопје, каде синоќа имаше божикна полноќна света литургија.

Бискупот скопски и епарх струмичко-скопски Киро Стојанов упати честитка до граѓаните со католичка вероисповед по повод празник Божик.

– Драги браќа и сестри! „И Словото стана тело и се всели меѓу нас“ се зборови на свети Иван евангелист, што многу често ги изговараме во молитвата Ангел Господов. Станува збор за божественото Слово, Логосот, Синот Божји, кој е единосуштен со Отецот и кој е поврзан со Него во единството на Светиот Дух. Ова Слово, кое е од векови и според кое е создадено сè што живее и постои, се воплоти и се всели меѓу нас. Бог ја зеде човечката природа и стана еден од нас за да ни биде блиску и да не поврзе уште поблиску до себе, откако по наша вина се оддалечивме од Него. Бесмртниот Бог ја зеде човечката природа, зеде лик на слуга, за да нè направи негови синови и ќерки, кои бевме слуги на гревот и поради кои бевме предадени на смртта“ рече Бискуп Стојанов.

Бог доаѓа во светот како Дете. Дали ќе го примиме Божјиот Син? Дали ќе го примиме Детето Исус кое се наоѓа во јаслите и кое сака да нè обдари со својата љубов? Можеби ќе кажеме: Тоа секако го правиме, затоа што го празнуваме празникот Рождество Христово – Божиќ! Но, примањето на Исус бара повеќе: Треба вистински да веруваме во Спасителот на луѓето. Верата е непоколебливост на нештата на кои се надеваме, убедување во работи што не ги гледаме. Верата значи прифаќање на сведоштвото на Бога кој не сака и нема да нè изневери, бидејќи Бог е вистински и свет. Кој верува, тој се надева на Бога безусловно. Тој е подготвен да му го даде животот, да се потопи во него со сите нишки на неговото срце. Дали сме подготвени за таква вера во воплотениот Божји Син?

На сите ви посакувам среќен празник Рождество Христово – Божиќ и благословена Нова Година! Христос се роди!, вели во божиќната честитка бискупот скопски и епарх струмичко – скопски Киро Стојанов.

Иако православни држави сепак денес Божиќ го слават Бугарската, Романската, Грчката Грузиската и од неодамна Украинската православна црква кои се водат според Грегоријанскиот календар. Македонската заедно со Руската и Српската црква сеуште се водат според Јулијанскиот календар и Божиќ ќе се одбележи на 7 јануари.

The post Католиците го слават Божиќ, се одбележува Христовото Раѓање appeared first on Република.

Католичките и протестантските верници и дел од православните христијани, кои се водат според грегоријанскиот календар, денеска го одбележуваат Раѓањето Христово – Божик.

Божик денеска го слават и Вселенската патријаршија и православните цркви во Грција, Бугарија, Романија, Украина и Грузија, кои го прифатија грегоријанскиот календар. Преостанатиот православен свет, кој се води според јулијанскиот календар, меѓу кои и Македонската православна црква – Охридска архиепископија, Српската православна црква, Московската и Ерусалимската патријаршија, како и дел од монасите на Света Гора, Божик ќе го одбележат на 7 јануари.

Во божиќна порака скопскиот бискуп и струмичко-скопски епарх, монсињор Киро Стојанов, нагласи дека верува оти во оваа време би било утешно за сите нас да слушнеме повик на многу народи да тргнат по патот на мирот, дури и ако тие би можеле да произлезат од устата на оние кои го држат оружјето на моќта во своите раце.

На почетокот на Адвентот во западната литургија го слушавме пророкот Исаија, кој пред себе има видение за многу племиња и народи кои се наоѓаат на патот на поклонение кон Сион, гората на домот Господов. Сите се согласуваат и меѓусебно се повикуваат да се искачат на гората Господова во домот на Богот Јаковов; каде што Бог „ќе ги научи на Своите патишта“ и каде што ќе одат „по патеките Негови!“ Патиштата Божји се патишта на мирот. „Тој ќе биде судија на народите, ќе изобличи многу племиња; ќе ги прековаат мечевите свои во плугови, а копјата свои во српови. Народ против народ нема да крене меч и нема повеќе да се учат на војна. О, доме Јаковов! Дојдете, да одиме во Господовата светлина!“ (сп. Исаија 2,2-5), истакна бискупот Стојанов во пораката.

Тој додаде дека во денешно време ваквите тонови се сè помалку и помалку и иако можеби ги има, тие се толку слаби што едвај може да се слушнат, а сведоци сме дека моќниците на светот сѐ повеќе се однесуваат како лоши господари над оваа кревка планета измачена од многу војни и немири.

Вистина, има луѓе кои се миротворци кои со сиот глас викаат за мир, кои копнеат и се молат, ниту еден народ никогаш да не крене меч против друг народ и никогаш повеќе да не се учат да војуваат, но нивниот крик или не може да навлезе во вревата на убиствените оружја или тие се толку малку што тешко се слушаат, додаде Стојанов.

Тој натаму нагласи дека во ова предбожиќно време „кога се подготвуваме да го прославиме дарот на големото милосрдие на нашиот Бог со кое нè посети младото Сонце од висините, кое дојде да им блесне на оние што седат во темнина и сенка смртна и да ги упати нозете наши на патот на мирот“, пред нашите очи се одвива нешто сосема друго, настани кои папата Франциск ги означи како „трета светска војна во делови“.

– Не можеме да останеме смирени додека ја набљудуваме страшната војна што се случува на нашиот праг, на оваа стара европска почва, каде што браќа удрија на браќа, мислам на Украина, но и на настаните што нè засегаат сите. Пред нашите очи е страдањето на луѓето, цивилите, жените, децата, старите и болните, чии слики и плач влегуваат во нашите домови преку медиумите, насекаде уништување и стенкање меѓу урнатините, а сето тоа носи одреден немир. Ова страдање на нашите ближни нѐ поттикнува да бидеме сериозни и кај нас буди страв од натамошна ескалација на конфликтот на светско ниво. Како да не се сочувствува со оние кои среде урнатините на своите градови, пред нивните уништени домови, со насолзени лица и беспомошни очи ги гледаат нивните уништени живеалишта, ги оплакуваат своите мртви, смрзнуваат и гладуваат во тешките и ладни зимски денови бараат некое ќоше каде барем за миг би можеле да се загреат, да почувствуваат топлина и во мир да изедат корка леб, која им преостанала. што сѐ уште им останала. За жал, нема топлина, ниту онаа вистинската да се загреат, ниту онаа човечката која би можела со еден потег да покаже сочувство и да престане да предизвикува уништување и смрт, вели скопскиот бискуп во божиќната порака.

Според него, по двете светски војни од минатиот век и милионите жртви, никој не можеше ни да замисли дека во 21 век војната повторно ќе се врати во Европа и дека решенијата за споровите на народите повторно ќе се решаваат преку нишаните на оружјето.

Но, пред да се случи агресијата врз меѓународно призната држава семето на злото беше посеано многу порано, најпрво тлееше во некои глави како основа, а потоа следуваше ескалација на употребата на воените средства кои одземаат човечки животи, создаваат реки бегалци и уништувања. Секаков вид употреба на оружје е за осуда, секое ново прекројување на границите во Европа отвора вртлог, во кој може да бидат вовлечени и други земји, а со тоа дипломатскиот пат за решение станува уште потежок, нагласи монсињор Стојанов.

Тој потенцира дека учесниците во војна не можеме да ги делиме на лоши и добри, туку на оние кои страдаат и оние кои убиваат, потсетувајќи дека папата Франциск постојано ја осудува бруталноста и суровоста на војната, а Црквата постојано била и ќе биде на страната на оние кои најмногу се погодени од воените дејствија – невините жртви.

Ние, христијаните, со надеж и вера ја набљудуваме Божјата величина и се молиме за пројавување на неговата моќ. Тој е нашиот Творец кој го држи секој поединец и сите народи во свои раце и само тој може да ни ги залечи раните и да ни помогне да изградиме мир и да живееме во мир. Луѓето кои ги следат Божјите патишта и ги слушаат неговите упатства знаат дека сите конфликти и сите војни се неприфатливи и треба да бидат забранети. Божјиот мир доаѓа на земјата каде што луѓето го следат Исус и го следат на неговиот пат, каде што работат на меѓусебно разбирање и се откажуваат од секаква омраза и одмазда, каде понекогаш се откажуваат од инсистирањето на правото, кога тоа право ги загрозува другите и им наметнува окови. Мирот Божји доаѓа во светот како Дете, невидлив и беспомошен, но тоа Дете е и знак на нов почеток, истакна Стојанов.

Бискупот додава дека при раѓањето на Исус Христос, кого пророците го објавија како „кнез на мирот“, ангелите со песна му искажаа слава на Бога и објавија мир на луѓето со добра волја.

Тој мир го носиме во нашите срца. Исус ја зеде нашата човечка природа за да нѐ направи учесници во божествената природа. Тој нè ослободува од секакво зло. Го победи злото и гревот, ја победи и самата смрт. Човекот својот вистински мир го наоѓа само во Бога и преку Бога, бидејќи ние сме од Бога и сме создадени за Бога. Секогаш кога се оддалечуваме од Бога, кога грешиме против сопствената совест, кога правиме зло, ние го искривуваме, обезличуваме, се оддалечуваме од Божјиот лик во нас и нè обзема немир кој постојано се зголемува. Драги браќа и сестри, да одиме со вера во пресрет на Исус, Синот Божји, кој како Дете дојде на свет, затоа што сака луѓето да го сакаат, а не да се плашат од него“ (Божји слуга Јосип Штадлер). Тој ќе ни ги залечи раните и ќе ни ги насочи „нозете наши по патот на мирот“. На сите ви посакувам среќен Божиќ и благословена Нова година, нагласи скопскиот бискуп и струмичко-скопски епарх Киро Стојанов во божиќната порака.

The post Католиците, протестантите и дел од православните верници го чествуваат Божик appeared first on Република.

На одбележувањето на 60-годишнината од Вториот ватикански концил папата Франциск повика на црковно единство во време на најизразена поларизираност во поновата историја на католицизмот.

Познат како Втор ватикански собор, концилот заседаваше во периодот од 1962 до 1965 година, при што делегатите од целиот свет се заложија за модернизација на древната црква, изготвувајќи 16 документи што влијаеа врз многу апсекти на црковниот живот.

Напуштено беше правилото за задолжително богослужење на старолатински јазик, литургиите почнаа да се водат на локалните јазици, а беше отворен и патот за дијалог на Католичката црква со останатите религии. Еден од усвоените документи ја отфрли колективната вина на Евреите за смртта на Исус, што ги револуционаризираше католичко-еврејските односи.

Но, некои од учењата на концилот последните неколку децении станаа предмет на длабока контроверза во католицизмот, особено во богатите земји каде поделбите често пати се водат по политички линии.

Во мисата одржана во базиликата „Свети Петар“ во Ватикан, папата Франциск посочи на вина кај двете страни.

И ’прогресивизмот’ што стои зад светот и ’традиционализмот’ што копнее по минатиот свет не се доказ на љубов, туку на неверство - порача папата.

The post Папата ги повика католиците да се обединат appeared first on Република.

Католиците денеска го слават најголемиот христијански празник Воскресение Христово – Велигден. Традиционално во државава централното одбележување се одржа синоќа во Католичката црква „Пресвето Срце Исусово” во Скопје, каде имаше Воскресна света литургија.

На литургијата присуствуваа градоначалничката на Град Скопје, Данела Арсовска, директорот на Комисијата за односи со верските заедници и религиозни групи, Даријан Сотировски, поранешниот претседател Ѓорге Иванов…

Велигденска воскресна литургија ја предводеше скопскиот бискуп и струмичко – скопски епарх, Киро Стојанов. Тој им го честиташе празникот на католичките верници и ја прочита воскресната проповед.

– Драги браќа и сестри! Велигденскиот пост го започнавме со страшната воена ситуација со нападот над Украина, и поголемиот дел од тоа време на пост, молитва и добри дела го поминавме следејќи ги медиумите и извештаите за тоа што се случува со нашите браќа и сестри во Украина. Пред нашите очи се милиони бегалци, илјадници страдалници, жртви на војната, убиени луѓе по улиците на украинските градови, уништени домови и луѓе на улица со крици во устата и солзи во очите. Како браќа по вера, не можевме да се оглушиме, а да не го слушнеме гласот на киевско – халичкиот врховен надбискуп Свјатослав Шевчук, кој повикува и моли за својот народ, но во исто време укажува и на одговорноста на целото човештво. Тој постојано го повикува светот активно да работи на спречување војна и заштита на праведниот мир. Тоа е гласот на човек соочен со неволјите на војната, страдањата на својот народ, уништувањето на неговата земја: „О, да беа точно измерени маките мои, и заедно со нив да го беа ставиле на терезија страдањето мое!” (Јов 6,2).

Нашата Светица од Скопје, Света Мајка Тереза ќе рече: „Страдањето е другото лице на човекот, Божји бакнеж.” Од страдањата не беше поштеден ниту нашиот Господ Исус Христос. Ја прими чашата од раката на Отецот и ја испи до крај. Секогаш е на страната на слабите. „Бог ни шепоти во нашите радости, ни зборува во нашата совест, но и извикува во нашите маки: Неговиот мегафон е да го разбуди глувиот свет” (C. S. Lewis).

Исус со своето воскресение одговори на проблемот на страдањето, внесувајќи нова светлина во светот и оживување на земните надежи со „големата надеж” за вечен живот. Папата Бенедикт XVI, во својата енциклика Spe Salvi – Спасени преку надежта, вели: „Искупувањето ни е понудено во смисла дека ни е дадена надеж, сигурна надеж, преку која можеме да се справиме со сегашноста”. Тој вели дека препознатлива христијанска карактеристика е тоа што имаат иднина. Иако не се темелно запознаени со она што ги чека, знаат дека животот не им е залуден. Верувам дека сите ние, како и нашите браќа и сестри кои во овој миг се погодени од страданијата и сите маки се носени со оваа надеж, бидејќи „оние кои се надеваат на Господ, ќе ја обноват силата своја: ќе кренат крилја како орли, ќе трчаат и нема да им биде тешко, ќе одат и нема да се уморат” (Исаија 40,31). Само гледајќи во воскреснатиот Христос можеме да го прифатиме сето она што ни го носи животот во времето во кое живееме.

Ние христијаните живееме во светот и одиме во светлината на верата, иако понекогаш се среќаваме со темнината на неверувањето. Нашата вера се заснова на сведоштвата на оние што го виделе воскреснатиот Христос. Исто така, светот околу нас живее според верата што ние самите ја исповедаме и сведочиме со нашиот живот. Со таа вера ќе живеат генерации по нас. Носени од оваа вера и „големата надеж” на вечниот живот, никогаш не смееме да се умориме да правиме добро и да сведочиме за Исус Христос, воскреснат од мртвите.

Утрото на Велигден, учениците биле исплашени и збунети, па кога жените по враќањето од гробот на Исус почнале да им раскажуваат за неверојатниот настан што го виделе и доживеале таму, отворениот гроб, млад човек облечен во бела облека, за нив, за апостолите, овие зборови на првото сведоштво им изгледало како женски духови и заблуди, утрински соништа, сенишни измами и ништо повеќе. Не им верувале. Со ова се покажало дека тие се побавни и поневнимателни од жените.

Но, сепак, наеднаш двајцата тргнале, Иван и Симон наречен Петар излетале од куќата и стигнале до гробот. Петар влегува внатре затоа што сака да ја испита работата до крај. Кога влегол во гробот, го нашол само празниот гроб и завоите што стоеле таму, како и крпата со која била завиткана Исусовата глава, свиткани во еден агол. Возбудени од тоа што го виделе, се враќаат дома прашувајќи се што се случило. Тоа беше мешавина од чувства, мешавина од чудо и ужас. Но, тоа сè уште не беше вера. Тие требаше сѐ уште да го доживеат и видат воскреснатиот Христос, да го допрат, да јадат со него, да им се отворат очите и да поверуваат. Исус требаше да им даде сила да бидат негови сведоци, но и да можат да го издржат сето она што ги чека. Празниот гроб беше знак што можеа да го разберат само преку средба со воскреснатиот Господ. Но, средбата е можна само кога срцето е подготвено да види и да верува.

По оваа средба Петар се исполнил со таква сила, па повеќе не се плаши да излезе и да сведочи за Исус. После сиот доживеан страв, разочарување, затајување и предавство, тој храбро излегува од тајноста и безбедноста на затворениот простор и гласно говори: „Вие знаете за сето она што се случуваше по цела Јудеја, почнувајќи од Галилеја, по крштевањето што го проповедаше Иван: како Го помаза Бог со Дух Свети и со сила Исус од Назарет, и како Тој одеше вршејќи добри дела и исцелувајќи ги сите што беше ги нападнал ѓаволот, зашто Бог беше со Него. И ние сме сведоци сме за сѐ што направи Тој во земјата Јудејска и во Ерусалим. Него Го убија, приковувајќи Го на крст. Него Бог го воскресна на третиот ден и Му даде да се појави, но не на сиот народ, туку само нам, предизбрани од Бога сведоци, кои јадевме и пиевме со Него по Неговото воскресение од мртвите. И ни заповеда да им проповедаме на луѓето и да сведочиме дека Тој е од Бога определениот Судија над живите и мртвите” (Дела 10,37-42).

Нашата вера и сета наша надеж почиваат на оваа сведоштво на првите сведоци на Христовото воскресение. Исус е жив! Бог го постави да им суди на живите и мртвите! Тој е Судија и Спасител. Кој верува во Него, ќе живее и во негово име ќе прими простување на гревовите.

За време на појавувањето Исус ги поздравил своите ученици со зборовите: „Мир вам!”

Да го замолиме во оваа време Неговиот збор да допре до свеста на сите оние кои се опиени од сопствениот егоизам, моќ и сила, кои внесуваат немир и раздор, да се откажат од гревот и во името на Бога да почнат да прават добро и да работат на воспоставување мир и правда меѓу сите луѓе и народи во овој свет чии сопственици не сме ние, туку го примивме како подарок што можеме да им го пренесеме на генерациите по нас. Нека и нам Воскреснатиот Исус ни ги отвори очите да поверуваме, бидејќи во спротивно ќе се соочиме само со неодговорени прашања. На сите Ви посакувам среќен Велигден! Христос воскресе! Амин. Алилуја!, рече скопскиот бискуп и струмичко – скопски епарх Киро Стојанов.

The post Католиците го слават Велигден appeared first on Република.