Драган Кобиљски, српскиот одбојкар кој ја загуби ќерката Ема во масакрот во основното училиште „Владислав Рибникар“ во Врачар, на својот профил сподели објава во која си ја отвори душата – за болката и загубата, но и за неправдата со која се соочуваат родителите на убиените деца..

Тој напиша:

„Како да се размислува и како да се живее?

Зошто нè нарекуваат родители на деца „жртви“?

Нашите деца не беа убиени од несреќен сплет на околности, нашите деца беа убиени (застрелани, ликвидирани) со многу јасна намера, план и желба за смртен исход… ништо не се случи случајно… само некои од нив беа спасени случајно…

А како живеат, дишат, па дури и постојат родителите на убиените деца? Какво е детството и младоста за браќата и сестрите, каква е староста за бабите и дедовците? Каков е животот на ранетите, а какви се траумите на преживеаните?

Колку светови се всушност уништени?

Дали ова може да се поправи? – не! Дали децата можат да се вратат? – Неможам!

И дали е важно да се утврдат одговорностите во ова кривично дело? – Тоа е важно!

Важно е вакво нешто никогаш да не се повтори“.

The post „Како да се размислува и како да се живее?“ прашува српскиот одбојкар кој ја загуби ќерката во масакрот во „Рибникар“ appeared first on Република.

Мајката на Ема Кобиљски, која загина на 3 мај во ОУ „Владислав Рибникар“ во Врачар во масакрот извршен од нејзиниот врсник Коста Кецмановиќ, на „Фејсбук“ сподели отворено писмо до неговите родители.

Нејзината објава ја пренесуваме во целост:

До родителите на нелекувано момче.

….ако некогаш не барате и сакате да кажете: „Прости ни, не знаевме подобро и многу ни е жал…“. Знаете, ние повеќе не веруваме во световна правда…туку се трудиме да продолжиме да веруваме во хуманоста и вистината…

Верувам дека добро ви е познато дека нашиот клас VII2 беше исклучителен клас, не затоа што го сочинуваа одлични ученици, туку затоа што беа добри деца и добри пријатели еден на друг. Насмеани отидоа на училиште и се вратија задоволни.

Се сеќавате дека нашите деца отидоа заедно во јазичен камп во Франција… па добивме видеа од нив како пеат покрај каминот, си играат на тематски ноќи и одат на патувања… знаете и дека сите заедно играа карти и се смееја во своите соби до доцна во ноќта.

Како да не знаете, кога со благодарност му се јавивте на класниот раководител и му се заблагодаривте што вашиот син беше толку добро примен од неговите пријатели во новиот клас во кој избравте да го префрлите.

Им беше убаво, но во исто време им беше чудно зошто едно дете 7 дена спие свиткано во фотелја наместо во кревет, иако на располагање има цела двокреветна соба?!

Дали знаете дека на тоа дете му била потребна помош од вашите родители и стручни лица?

Трагедијата што ни се случи е толку страшна, болна и незамислива што секојдневно се мачиме да дишеме. Мислите кои ќе не прогонуваат до крајот на животот се: Зошто не му помогнавте?! Зошто го трениравте на стрелиште и со него развивате и негувате такви страшни вештини за стрелање и убивање, додека ние ги носевме нашите деца на часови по уметност и спорт?!

Ако не сте биле свесни за вашата улога во невидената трагедија од 3 мај 2023 година, тогаш треба да се разбудите и да сфатите дека за жал овде имаме работа со трагедија по трагедија од светски размери. Јасно ни е дека јавното мислење бара некаква смисла – причина со цел на некој начин да го објасни овој вид на криминал и да разбере како се случило?

Да разјасниме, врсничкото насилство е суштинска тема на денешното време, на кое мора да и се посвети најголемо внимание и грижа за да се запре. Но, тоа не се случи во оваа трагедија и не треба повторно да се залажувате и да се криете зад невистините.

Жал ми е, тоа се случи на најпогубниот можен начин, но од вашето дете на нашите деца.

Дали сте свесни дека преживеаните и ранетите добиваат закани по живот од целиот свет затоа што „некој ќе го заврши започнатото“, во болна верба да се правда за „малтретираниот“ момче.

Добро знаете дека децата од VII2 наивно го прифатија, му пружија рака за пријателство и тоа беше се што можеа нивните златни срца… се останато беше до вас кои сте одговорни за него и стручните служби кои мораа да одржуваат објективност кога се јавува родителска слабост.

Знаете, 21 век е за жал бесрамен век… во овој век не треба да се срами да се бара сета стручна помош што е достапна денес. Кога повторно ќе ве прашаат, размислете дали ќе повторите: „Јас не сум виновен“ или барем кажете: згрешивме, не знаевме подобро…

Можеби тогаш не знаевте, но сега болната вистина е зад сите нас и треба да можете подобро… дури и да речете: „Извини, многу ни е жал, твоите деца не се виновни за било што!“ Ова не е само лична трагедија, туку колективна трагедија на едно општество затоа што исклучителните деца кои беа на вистинскиот пат да станат големи луѓе и кои со своите несудени семејства требаше да бидат залог за ова општество, умреa.

Продолжуваме да се молиме за спас на вашите души, но без исповед, нема покајание.

The post „До родителите на нелекуваното момче“, потресно писмо на Нина Кобиљски, мајка на убиената Ема appeared first on Република.

Девојчето Е.К. (14), ќерка на одбојкарот и тренер Драган Кобиљски, кој настрада кога момче (13) на 3 мај смртно уби осум негови врсници и чувар на основното училиште „Владислав Рибникар“, беше погребанo вчера на Централните гробишта во Белград.

https://republika.mk/vesti/balkan/kobilski-i-soprugata-po-zagubata-na-kerkata-gospod-da-ne-chuva-od-gnev-i-gorchina-da-ni-dade-lubov-i-sila-za-nekako-da-ja-prezhiveeme-ovaa-bolka/

На погребот монахот Иларион одржа пофалница и пригодна реч и по тој повод рече дека на тој кобен ден ова девојче храбро застанало пред момчето-убиец и така спасило животи на многу деца.

Денеска ми е исклучително тешко да зборувам. Од оваа мака и болка се молиме Господ да им даде сила на родителите, да продолжат да живеат за Ема. Таа е војник и херој Христов и не случајно паѓаат најдобрите, за да можеме да продолжиме да живееме поради нивната жртва. Треба да се молиме и за момчето и неговата несреќна душа. Таа застана на патот на злото што беше во тоа несреќно момче и рече: „Зошто го правиш тоа, престани“, и даде време да се спасат некои деца. Кога ќе се сретнеме во другиот свет, ќе кажеме благодарам што не бранеше и заштитуваш. Исто како Драган, за кого велат дека бил кум во тоа училиште – гласеа неговите зборови.

The post За Иларион Ема Кобиљски е Христов војник: Му застана на патот на злото во тоа несреќно момче и им даде време на некои деца да се спасат appeared first on Република.

Поранешниот одбојкар Драган Кобиљски ја загуби својата ќерка во масакрот што се случи во средата во елитното училиште во белградски Врачар. Поранешниот играч на Партизан, а подоцна беше и тренер на Црвена звезда, трагичната вест го најде во Романија каде е тренер на клубот Залау.

Драган и неговата сопруга Нина објавија трогателна порака на Фејсбук три дена по хоророт во основното училиште „Владислав Рибникар“ во Белград.

– Ви благодариме многу на сите, бескрајно го цениме секој збор на утеха и поддршка, како светлина која тлее во најдлабоката темнина. Се молиме за сите наши ангели и нивниот небесен чувар . Се молиме за повредените пријатели и учителката. Колку и да занемеме од болка за нашите изгубени деца, толку сме среќни за сите што успеале да се спасат. Господ да не чува од гнев и горчина, да ни даде сила и љубов, за некако да ја преживееме оваа болка – напиша Нина.

Скршениот Кобиљскиво четвртокот го зел ранецот и розовата тетратка на неговата 14-годишна ќерка Е.К., која била убиена во престрелката, а потоа го залепил некрологот на вратата од училиштето.

The post Кобиљски и сопругата по загубата на ќерката: Господ да не чува од гнев и горчина, да ни даде љубов и сила, за некако да ја преживееме оваа болка appeared first on Република.