Органодарувањето некогаш е живот, а некогаш продолжување на животот, вели проф. д-р Маја Мојсова, национален координатор за трансплантација во Македонија. Таа вчера заедно со д-р Билјана Андоновска, заменик национален координатор за трансплантација, Адријана Георгиев, раководителка на програмата за трансплантација на органи, ткива при Министерство за здравство и д-р Даница Авсец која со години го водеше Словенија Трансплант учестуваа на дебата со ученици од средните училишта на тема органодонорство, како дел од кампањата за подигнување на јавната свест за органодонорството и трансплантацијата во земјава.

Дебатата се одржа во просториите на „Еurope house“ Скопје, каде што пристуваа средношколци од СУГС „Раде Јовчевски - Корчагин“, СУГС „Јосип Броз Тито“, СГГУС „Здравко Цветковски“, ДСУЛУД „Лазар Личеноски“, „Панче Караѓозов“ и претставници од Сојузот на средношколци.

За жал, никој од нас не е вечен. Неопходен ни е разговор на теми од кои нема да се плашиме, и ќе градиме ставови. Некогаш животот нѐ носи во ситуации кога ни е потребно соочување и важни одлуки. Органодарувањето некогаш е живот, а некогаш продолжување на животот. Дарувањето после мозочна смрт значи уште поголема љубов од дарувањата во рамки на семејството. Лесно е да ги сакаме нашите членови од семејство, блиско и далечно, рече д-р Мојсова.

Според неа, младите во суштина го познаваат принципот на органодонорство и трансплантација.

Идејата на оваа средба со учениците е да го доближиме процесот кој можеби изгледа страшно, дури и за повеќето здравствени работници, не само за средношколците. Сметам дека треба да допреме до младите какао идна сила на ова општество – да се информирани, да носат сопствени одлуки. Но, кога се дарува на непознати приматели - зборуваме за човечката димензија на љубовта, која ги надминува границите на нашето семејство. Генерално, сѐ се сведува на тоа да си помагаме едни со други. Блиските секогаш треба да носат одлуки со кои ќе бидат во мир, и ќе бидат во согласност со нивните душевни и човечки особини - нагласи д-р Мојсова.

Оваа средба е во склоп на повиците за визуелни дела, постери, слоган и лого за професионални дизајнери и за средношколци, што се организираат со цел да се брендира кампања која ќе ја покаже важноста на трансплантацијата не само како медицинска дејност туку и од аспект на хуманост, љубов, емпатија, надеж.

Настанот е дел од проектот „Поддршка на системот за донирање и трансплантација на органи во Македонија“, финансиран од ЕУ и подготвен во соработка со Министерството за здравство . Модератр на настанот беше Небојша Илијевски, консултант за комуникации.

Д-р Авсец воедно е тим лидер на проектот за трансплантација и органодонорство, што во моментот се спроведува во Македонија и ги пренесе на средношколците словенечките искуства на оваа тема.

„Хуманост“, „Спасување животи“, „Здравје“, „Немам зборови“, „Добротворност“, „Храброст“, „Добро дело“, „Шанса“, „Најголема форма на дарување“, беа само дел од одговорите на прашањето: Која е првата асоцијација што ви доаѓа на памет кога ќе се спомене „органдарување“?

Младите манифестираа голема љубопитност и отвореност да разговараат на една тема која е олицетворение на тенката линија помеѓу животот и смртта. Поставуваа прашања, споделуваа ставови, поттикнуваа дискусија.

[caption id="attachment_749269" align="alignnone" width="1000"] фото: Томислав Герогиев„Кога згаснува еден живот, срцето може да чука кај некој друг, и со тоа спасуваме нечиј живот“. „Голем број болести наоѓаат решение во органодонорството и трансплантацијата“. „Дарувањето органи не мора да значи да биде постмортално, туку може да биде и додека сме живи, како што е донирањето коскена срцевина“. „Донирање органи најчесто го поврзуваме во рамки на семејството, но, тоа, можеме да го правиме и додека сме живи и да спасуваме живот(и)“.[/caption]

Ова се само дел од пораките кои произлегоа од дискусијата.

Со Повиците сакаме да ја видиме вашата перцепција за органодонорството - како емоција, како креација. Затоа што, органодонорството не носи само медицинска димензија, туку нѐ допира и малку поинаку. Помага во спасување на животи, ама помага и во спасување на човечност која ја има меѓу нас, и се обидуваме да ја одржиме. Вашите размислувања и решенија очекуваме да создадат кампањата која во наредните месеци ќе има за цел да ја подигнува свеста кај сите нас на оваа тема – во целата земја, нагласи Адријана Георгиев од Министерството за здравство.

На аспектот ‘согласност’ се осврна асс. д-р Андоновска. Сподели статистика која вели дека несогласувањето за органодаување, на светско ниво, изнесува од 16 до 40 отсто, а дека тој процент кај нас изнесува 28 отсто.

На оваа средба младите имаа можност да слушнат и за сликата за органодонорство и трансплантација во Словенија, каде согласноста изминатата година изнесувала високи 79 отсто, што значи и над просекот што го прават земјите членки на Еуротрансплант.

- Градењето свест за органодонорство е константа, приказна без крај. Секогаш одново работиме на оваа тема. Луѓето, генерациите се менуваат, потребна е постојана едукација.

Трансплантацијата често е и табу тема, зошто носи неочекувана смрт, тешка комуникација, но, има начини како да се преброди, и како да дадеме простор на ново знаење. Главната поента е создавање поддржувачка околина и култура, со ширење на фактите, потребите и резултатите во ова поле. Неопходно е да развиваме доверба, и тоа преку различни начини и алатки на комуникација, нагласи Авсец.

На средбата се отворија и прашања за начините на кои се станува донор, за етичките принципи на органодарувањето, за возрасната граница на донорите и реципиентите, за заштитата на личните податоци, и уште многу други поттеми.

„Не треба да има табу теми. Пред сѐ, треба да сме благодарни што сме здрави. Но, оваа средба ми ги прошири видиците за органодарителството. И ако порано мислев дека тоа е нешто што е врзано само во кругот на семејството, сега на тоа гледам многу поинаку, и дефинитивно почесто ќе разговарам и со блиските, и со врсниците“, беше само една од пораките што ја заокружија средбата.

Следни вакви средби се планирани во март, во Велес и во Струмица.

The post Органодарувањето некогаш е живот, а некогаш продолжување на животот, вели д-р Маја Мојсова, национален координатор за трансплантација appeared first on Република.

Додека јавноста бара одговори на милион прашања поврзани со смртта на ракометарот на Бутел Денис Тот, ОЈО нема да поведе постапка кој и зошто се обиде да го сокрие убиството. За обвинителот Гаврил Бубевски тоа што медицинските лица не ги забележале повредите по телото на ракометарот е сплет на околности  при брзиот прием поради тешката состојба на Тот.

Но, во никој случај нема сомневање дека некој сакал да го прикие случајот дека станува збор за убиство, вели за Канал 5 обвинителот Гаврил Бубевски.

И како само Бубевски да е толку сигурен дека „немаме случај“. Понатаму, како и за хрватските, така и за македонските медиуми Бубевски лежерно објаснува дека „едноставно на прв поглед не процениле дека се работи за насилие“ и „така процениле дека се работи за некаква природна состојба која треба да се лекува“.

Едноставно кога го примеле во болницата на прв преглед не процениле дека се работи за насилие извршено врз човекот и така процениле дека се работи за некаква природна состојба којашто треба дас е лекува, после тоа се утврдува од како почина човекот дадена е наредба за обдукција преземени се дополнителни мерки обезбедени се камери за да се покрие целиот настан да се види целата ситуација и утврдено е дека се работи за кривично-правен настан. Кое едно лице е нападнато и за жал на крај е со смртни последици, објаснува Бубевски за  Канал5.

Иако првично медиумите јавија дека ракометарот на Бутел бил претепан, директорката на КАРИЛ Маја Мојсова тврдеше дека немало видливи траги на телото на сега починатиот. Нејзината изјава ја потврди и МВР.

https://republika.mk/vesti/makedonija/vo-makedonija-stana-prirodno-da-se-umira-nasilno-nekoj-znae-shto-pravi-kupuva-vreme-zakriva-tragi/

Сепак, обдукцијата покажа дека Тот починал од насилна смрт. Тоа го покажуваат и видеоснимките кои се појавија на јутјуб и Твитер.

https://republika.mk/vesti/makedonija/snimkata-od-bezbednosnite-kameri-otkriva-shto-se-sluchuvalo-vecherta-pred-privilidz/

Кој и зошто се обиде да го прикрие убиството на младиот ракометар? Колку убиства на македонски граѓани завршиле како несреќен случај, како природна смрт? Колку срца навистина откажале, а колку животи всушност биле насилно прекинати?

МВР сè трага по 28-годишниот А.Ѓ., првоосомничен за претепувањето на 27-годишниот хрватски ракометар. Во притвор се две лица, 22-годишниот А.К. и 19-годишната К.Л., двајцата од Скопје.

The post OJO нема никого да гони за прикривање на убиството appeared first on Република.