„Чудесната судбина на Амелија Пулен“ беше третиот по ред игран филм на кој имав работено. Тој филм ми го промени животот, изјави францускиот кинематографер Бруно Делбонел, добитник на Златна камера 300 за животен опус на 45. издание на Интернацнионалниот фестивалл на филмска камера (ИФФК) „Браќа Манаки“ кое е во тек во Битола.

Делбонел говореше во преполната сала на киното „Манаки“ во Битола.

Филмот имаше голем успех. Бев среќен кога го снимивме филмот. Тоа беше пред 25 години. Употребив четири филтри за да ја добијам таа крваво црвена боја во филмот. Повеќе нема да го правам тоа, на шега рече Делбонел.

Делбонел на почетокот од разговорот скромно, за себе кажа дека е само кинематографер, татко и обичен човек. Тој со филмот „Чудесната судбина на Амелија Пулен“, на 44 годишна возраст, достигнува светска слава и во овој филм креира визуелно маестрално ремек-дело, рефлектирајќи го бајковитиот, обично – необичен свет на Амелија. Публиката погледна неколку сцени од филмот.

Кога го снимавме филмот „Амели“, во тоа време не мислев дека правам нешто посебно, немав такво чувство. Не ме водеше мисла 'Е сега ќе направам нешто извонредно'. Но, сепак бев среќен во тоа време кога го снимивме филмот,

Тој кажа дека кога би требало сега да го сними истиот филм, не би го снимил воопшто на истиот начин. Но, поентата е, како што додаде, да се расте, да се созрева и да не се прават истите работи повторно.

Ако филмот е добар, сите го слават режисерот и кинематограферот, но ако филмот не е добар, тогаш велат дека режисерот не чини, а кинематограферот никој не го спомнува и тоа е добро, се пошегува Делбонел.

Бруно Делбонел е најновиот член во Клубот на великаните на „Браќа Манаки“. Изодувајќи го патот од лауреат на Специјалната Златна Камера 300 за особен придонес во светската филмска уметност, што Фестивалот „Браќа Манаки“ му ја додели во 2011 година, по 13 години Делбонел им се придружува на светските кинематограферски великани, сега закитен со „Златна камера 300 за животен опус“.

Роден е во 1957 година во Нанси, Франција. Студирал филозофија на Сорбона, а дипломирал во 1978 година на ESEC (Ecole Superieure d’Etudes Cinematographique), популарна и ценета школа за кинематограферски студии во Париз. По дипломирањето, Делбонел пројавил афинитет и кон режија, па во 1989 година го режира долгометражниот документарен филм инспириран од светот на циркусот – „Големиот циркус“ / THE GRAND CIRCUS, но потоа ja продолжува својата кариера како кинематографер, создавајќи завиден опус во соработка со многумина значајни француски и светски режисери.

The post „Чудесната судбина на Амелија Пулен“ беше третиот игран филм на којшто работев, тој филм ми го промени животот, вели кинематограферот Бруно Делбонел appeared first on Република.

Првиот фестивалски ден на 45. издание на ИФФК „Браќа Манаки“ започна со прес конференции на Бруно Делбонел годинашниот лауреат на Златна камера 300 за животен опус, Дариа Д’Антонио, кинематограферката на „Партенопе“ во режија на Паоло Сорентино - филм со кој синоќа се отвори Фестивалот, Димитар Грбевски, филмски и телевизиски монтажер кој годинава ја доби наградата на ДФРМ, „Голема ѕвезда на македонскиот филм“ и претставување на членовите на жиријата.

Делбонел денеска на средбата со новинарите проговори за значењето на наградата, дружењето со колегите кинематографери и значењето на Фестивалот на филмска камера „Браќа Манаки“.

За мене сето ова е неверојатно, не сум замислувал никогаш вакво нешто пред се затоа што јас сум кинематографер и мислам дека не сум готов со она што го работам. Сите овие лауреати пред мене се неверојатни имиња и им се восхитувам, рече Делбонел.

Со присутните тој сподели искуство кое го имал со кинематограферот Ласло Ковач во Палм Спринг и Лос Анѓелес во САД и рече дека е неверојатно искуство кога кинематограферите се запознаваат и се дружат и разговараат.

Не го запознав Свен Никвист, но Стораро и останатите лауреати на овој фестивал имаат одлични дела и едноставно ми е неверојатно, истакна Делбонел.

Дариа Д’ Антонио, кинематограферката на Паоло Сорентино проговори за „Партенопе“. Таа втор пат е на „Браќа Манаки“, првиот пат беше со филмот „Раката на Господ“.

Филмот говори за минатото и едно посебно навраќање на младоста. Со актерката имавме посебен однос. Таа беше прв пат на филм и имав некако заштитнички однос кон неа. Беше многу важно да имаме добра комуникација бидејќи беше некако ранлива. На сите локации им приоѓав со голема слобода и секоја од нив има симболика така што се обидував да го склопам сето тоа заедно. Тоа е мој град и не беше воопшто лесно да покажам поинаква перспектива, рече Д’ Антонио.

Лауреатот на наградата на ДФРМ, „Голема ѕвезда на македонскиот филм“, Димитар Грбевски на денешната средба со новинарите говореше за искуствата од работата со македонските режисери од сите генерации.

Оваа награда многу ми значи, со ова се заокружува целиот труд што сум го вложил во животот. Уште сум активен, работам со студентите кои се веќе дипломирани и се консултираат. Многу генерации завршија филмска монтажа и работат не само во Македонија туку и во странство, меѓу нив и продуцентот на „Медена земја“ кој беше претставник за Оскар, рече Грбевски и раскажа за искуството од Холивуд, кога бил заедно со екипата која работела на филмот „ДАЕ“ на Столе Попов, кој беше кандидат за Оскар.

Жирито на официјалната селекција на Златна камера 300 го сочинуваат Џон Сил, претседател, Ањес Годар, Џевахир Шакин, Биргит Гудјонсдотир и Владимир Блажевски; во жири за Европска ло-кап програма и документарна програма членови се: Куршат Уресин, Јани Петери Паси и Нурија Ролдос и членови во жири за кратка и студентска програма се: Ненси Шрајбер, Уна Менгес и Ѓорѓи Клинчаров.

Тие денеска пред новинарите рекоа дека е голема чест, но и голем предизвик да се одлучува за филмовите на ИФФК „Браќа Манаки“.

Се соочуваме со одлични дела, фасцинантни филмови и голема чест е да се биде член на жири. Но, најдобро нешто во сево ова е што имаме можност да се дружиме со кинематографери и да разговараме. Ние најголемиот дел од времето работиме, а благодарение на овој Фестивал, Битола е место каде дискутираме за нашата работа и привилегија е да се биде овде, беше речено на прес конференцијата.

The post Сите овие лауреати пред мене се неверојатни имиња и им се восхитувам, рече Бруно Делбонел, годишниот добитник на Златна камера 300 за животен опус на „Браќа Манаки“ appeared first on Република.

Кинематограферот на „Амели“, Французинот Бруно Делбонел е добитник на Златна камера 300 за животен опус на јубилејното, 45. издание на Интернационалниот фестивал на филмска камера „Браќа Манаки“ кое ќе се одржи од 21 до 27 септември во Битола, соопшти денеска на средбата со новинарите директорот на Фестивалот Симеон Мони Дамевски.

Годинава славиме 45 години од постоењето на „Браќа Манаки“. Тоа за нас е многу важна годишнина, затоа што имаме можност да ги искористиме околностите кои постојат на нивото на филмските фестивали во моментот во светот, кои ни се благо наклонети. „Браќа Манаки“ е првиот и најстар филмски фестивал во светот, посветен на уметноста на кинематограферите. Специјализирани сме за тоа. Сега сме еден од двата најголеми фестивали во светот. Подготвуваме низа прекрасни изненадувања, рече денеска на прес-конференција Дамевски.

Оваа година се очекува на Фестивалот да присуствуваат сите досегашни живи добитници на наградата Златна камера 300 за животно дело во чест на јубилејното 45. Издание на ИФФК „Браќа Манаки“.

Како што кажа Дамевски, во моментов, 18 од 35 кинематографери кои се добитници на наградата за животно дело се живи, и тие се обидуваат да ги донесат во Македонија сите, иако поголемиот дел од нив се на возраст над 80 години. Од Фестивалот планираат да им дадат камера и секој од нив да сними по една до две минути од Битола видена низ очите на големите мајстори.

Правиме напори да го обезбедиме нивното присуство. Штета е што во Битола нема толку сместувачки капацитети за да може да ни дојдат сите гости кои ги планираме, рече денеска Дамевски.

Делбонел е најновиот член во Клубот на великаните на „Браќа Манаки“. Изодувајќи го патот од лауреат на „Специјалната Златна Камера 300 за особен придонес во светската филмска уметност“ што фестивалот „Браќа Манаки“ му ја додели во 2011 година, по 13 години Делбонел им се придружува на светските кинематограферски великани, сега закитен со „Златна камера 300 за животен опус“, соопштија од Фестивалот.

[caption id="attachment_793374" align="alignnone" width="750"] Симеон Мони Дамевски, директор на ИФФК „Браќа Манаки“ / фото: „Браќа Манаки“[/caption]

Роден е во 1957 година во Нанси, Франција. Студирал филозофија на Сорбона, а дипломирал во 1978 година на ESEC, популарна и ценета школа за кинематограферски студии во Париз. По дипломирањето, Делбонел пројавил афинитет и кон режија, но потоа ja продолжува својата кариера како кинематографер, создавајќи завиден опус во соработка со многумина значајни француски и светски режисери.

На почетокот, како самостоен кинематографер ќе сними два кратки филма за сценаристичко - режисерскиот тандем Марк Каро – Жан Пјер Жене и ова искуство ќе се покаже како решавачко, особено во подоцнежната соработка со Жене, кому во 1984 година му го снима краткиот игран филм „Нема одмор за Били Брако”. Во 1993 ќе дебитира со целовечерен игран филм, а со Жене станува повторно партнер во нивните две антологиски дела, за кои Делбонел ги доби првите две од вкупно шест номинации за Оскар: „Амели“ (2002) и „Многу долга венчавка“ (2005).

Во 2001 година, пред да дојде до номинацијата за Оскар, на фестивалот во Карлови Вари филмот „Необичната судбина на Амели Пулен“ го освои Кристалниот Глобус. Делбонел со „Амели“ на 44 години достигнува светска слава. Покрај номинацијата за Оскар во 2002 година за филмот „Амели“, Делбонел ги доби и номинациите за БАФТА, како и за наградата „Цезар“, а ја освои наградата на Европската филмска академија за најдобар европски кинематографер.

Третата номинација за Оскар за Делбонел дојде во 2010 година за еден од визуелно најефектните филмови од серијалот за Хари Потер, неговото шесто продолжение, „Хари Потер и полукрвниот принц“. Следните три ремек дела во опусот на Делбонел, закитени со номинација за Оскар се: „Внатре во Левин Дејвис“, „Најмрачен час“ и „Трагедијата на Магбет“.

Делбонел ќе го збогати својот опус и низ соработката со плејада други истакнати светски режисери, како Питер Богданович во „Мјаукот на мачката“, со рускиот режисер Сокуров ќе го сними „Фауст“ (2011), базиран на Гетеовиот мит за Фауст, кој освојува „Златен лав“ во Венеција, и „Франкофонија“ посветен на Парискиот храм на сликарската уметност - музејот Лувр, кој со својата трајна вредност и пркосел на фашистичката окупација. Со Тим Бартон ќе соработува во три наврати, речиси едно по друго. Во 2012 година тој го снима неговиот готски хорор „Мрачни сенки“, во 2013 година соработуваат на сродниот, „Големи очи“ и во 2016 година го реализираат „Домот на гопоѓица Перегрин за чудни деца“.

Со браќата Коен одново ќе соработува во 2018 година, во пародиската вестерн комедија во нивен дух – „Баладата за Бастер Скрагс“, а најновата соработка од тековнава 2024 година му е со Вес Ендерсон , на неговиот најнов филм „Феникиска шема“ (2024, во пост-продукција), со кастинг од соништата: Бенедикт Камбербач, Том Хенкс, Скарлет Јохансон, Бил Мареј, Бенисио Дел Торо и Шарлот Генсбур.

Во 2019 година, Делбонел бил назначен за шеф на кинематограферскиот отсек на Прочуената париска филмска школа.

The post Кинематограферот на „Необичната судбина на Амели Пулен“, Французинот Бруно Делбонел е добитник на Златна камера 300 за животен опус на 45. издание на ИФФК „Браќа Манаки“ appeared first on Република.